Ι. Έβολα, περιοδικό La Torre, 1930
Όχι, δεν πρόκειται για ακόμα ένα αντιναζιστικό - αντιφασιστικό άρθρο από την πληθώρα τέτοιων που έχουν κατά καιρούς γραφεί και συνεχίζουν να γράφονται. Δε θα καταπιαστούμε εδώ ούτε με την καταδίκη των εγκλημάτων του Γ’ Ράιχ και δε θα απορρίψουμε καν τον εθνικοσοσιαλισμό και το φασισμό ως ιδεολογίες. Και αυτό γιατί, η σωστή λέξη για το παραπέρα βήμα είναι «υπέρβαση» και όχι «απόρριψη». Άλλως τε ο γράφων θεωρεί ότι ο λεγόμενος αντιφασισμός μαστίζει άτομα χωρίς σαφή ιδεολογικό προσανατολισμό και βαθύτατα επηρεασμένων από τη μετριοκρατία που κυριαρχεί σε κάθε πτυχή της σύγχρονης κοινωνικής ζωής. «Δημοκρατία», ανθρώπινα δικαιωμάτα, «ισότητα» και κυρίως μια αχρείαστη ψευδής στην ουσία της, υπερ-ελευθερία που ο σύγχρονος μαζάνθρωπος δεν είναι επ’ ουδενί σε θέση να διαχειριστεί, αν και την επιζητεί μανιωδώς, συγκροτούν τα ιδεολογήματα του μέσου ανθρώπου. Είναι αυτή η ίδια η υπερ-ελευθερία, η οποία ουσιαστικά δεν έχει να προσφέρει τίποτα στην ανθρώπινη ύπαρξη στην αυθεντική της ουσία, παρά να μετατρέψει τον άνθρωπο σε ιδιοτελές ζώο, παραδωμένο αποκλειστικά στις ορμές του. Η επιδίωξή μας είναι λοιπόν, να δώσουμε «τροφή» για μια προσωπική υπέρβαση που οφείλει να επιχειρήσει, καθένας που εντοπίζει στα δύο αυτά ιστορικά φαινόμενα, τη γοητεία του να μένεις πιστός σε αρχές δοθείσες από μια παράδοση αιώνων που βρίσκεται τώρα κάτω από ερείπια και ξαναζωντανεύει κάποτε - κάποτε εκεί όπου υπάρχουν άνθρωποι, αμόλυντοι σχεδόν από τις ιδεολογικές «ασθένειες» του σύγχρονου κόσμου και των οποίων η αντίληψη είναι από τη φύση της βαθύτατα παραδοσιακή και δε νοηματοδοτεί τα πάντα αποκλειστικά στα πλαίσια του φυσικού πεδίου..
Είναι γεγονός πως πολλοί οι οποίοι αποστρέφονται τον μοντερνισμό και κατανοούν πως υπάρχει ανάγκη για την ολική διαφυγή από τα δεσμά του σύγχρονου κόσμου, έχουν προσεγγίσει για διάφορους λόγους τον εθνικοσοσιαλισμό και το φασισμό (σε μικρότερο βαθμό τον δεύτερο στην Ελλάδα) και γι’ αυτό έχει λεχθεί επανειλημμένως από αρκετούς κύκλους ότι ο εθνικοσοσιαλισμός είναι η έκφραση είτε του Ελληνισμού, είτε της ευρωπαϊκής παράδοσης που μορφοποιούνται μέσω αυτού. Πώς μπορεί όμως αλήθεια μια Παράδοση με ολοκληρωμένο αξιακό σύστημα και κοσμοαντίληψη να χωρέσει στα καλούπια των σύγχρονων ιδεολογιών που παρά τις διαφορές μεταξύ τους εν σχέσει κυρίως με το μαρξισμό και το φιλελευθερισμό, δεν παύουν να είναι γεννήματα του σύγχρονου κόσμου και άρα όχι πλήρως ανεπηρέαστα από τα στοιχεία εκείνα που οφείλουμε να αποβάλουμε αν θέλουμε να πραγματοποιήσουμε την απαραίτητη ιδεολογική κάθαρση, και μπορούν να παρομοιασθούν με «ζιζάνια που φύτρωσαν και στο δικό μας αγρό».
Σ’ αυτό το σημείο επικεντρώνεται και η κριτική του M.Heidegger, o οποίος αν και είδε στον εθνικοσιαλισμό τις δυνάμεις που θα οδηγούσαν στην ελληνική αρχή του Είναι, στη συνέχεια είδε απογοητευμένος τους εθνικοσοσιαλιστές να εγκλωβίζουν τη φιλοσοφία εντός της ιδεολογίας και να κατασκευάζουν προγράμματα επιβίωσης ενός κατ’ ουσίαν νεωτερικού ανθρώπου και ουδόλως παραδοσιακού, αποθεώνοντας παράλληλα την εξειδικευμένη γνώση και τη λογιστική σκέψη. Στη μη ιδεολογική καθαρότητα τόσο του εθνικοσιαλισμού, όσο και του φασισμού, στην οποία μεταξύ άλλων συνέβαλαν έντονα στοιχεία αστισμού και στα δύο αυτά συστήματα μας οδηγεί τελικώς στο συμπέρασμα (αν επιτέλους θέλουμε να αντικρύσουμε την αλήθεια κατάματα) ότι και τα δύο αυτά φαινόμενα απέχουν πολύ από την «ρομαντικό» τρόπο, με τον οποίο πολλές φορές προσεγγίζονται, αν και εντοπίζονται εντός των δύο ψίγματα ενός κόσμου που θέλησε να ανορθωθεί, αλλά τελικώς ηττήθηκε.
Το αξιακό σύστημα του ευρωπαϊκού πολιτισμού και η παραδοσιακή αντίληψη λοιπόν, δεν χρειάζονται κανένα κρατικιστικό, γραφειοκρατικό σύστημα για να αναβιώσουν, κανένα σοσιαλιστικό πρόγραμμα ανόρθωσης οικονομιών και ούτε πύρινους λόγους σε άβουλες μάζες χειροκροτητών, που το μόνο που ζητάνε είναι καλύτερες οικονομικές συνθήκες από τον εκάστοτε εξουσιαστή τους. Εξάλλου, η εμμονή σε τύπους με κενό πλέον περιεχόμενο δεν έχει κάτι ουσιώδες να προσφέρει σήμερα.
Pacceka
«Τίποτα δεν διδάχτηκε από τα μαθήματα του πρόσφατου παρελθόντος, όποιος έχει την παραίσθηση γύρω από τις δυνατότητες μιας πάλης καθαρά πολιτικής και γύρω από τη δύναμη του ενός ή του άλλου τύπου ή συστήματος, όπου δεν αντιστοιχεί ακριβώς μια ανθρώπινη ποιότητα.»
Ι.Έβολα, Προσανατολισμοί
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου