Ζώνη διαφυγής

Ζώνη διαφυγής
Όχι η Ιστορία, αλλά τα είδωλα είναι που κατέρρευσαν. Επιτέλους, μπορούμε να ανασάνουμε ελεύθερα και να χαρούμε τη νέα αρχή δίχως περιττά εμπόδια να μας φράζουν τη θέα.

Φυγή προς τα εμπρός

Φυγή προς τα εμπρός
Καθ' οδόν ανακαλύπτουμε, συνθέτουμε, προσδιορίζουμε και επαναπροσδιοριζόμαστε, δοκιμάζουμε και δοκιμαζόμαστε. γινόμαστε δημιουργοί δεδομένων και αξιών.

Το Αιώνιο Διάβα της Ζωής

Το Αιώνιο Διάβα της Ζωής
Τώρα εμείς δημιουργούμε τον Χάρτη και η Οδός είναι τα δικά μας βήματα. Εμείς θέτουμε τους οδοδείκτες για όσους θέλουν να ταξιδέψουν μαζί μας.

_

_

Περιοδικό "Μηδέν Τελεία": διαθέσιμα σε ψηφιακή μορφή τα πρώτα τέσσερα τεύχη μας

Από το 2011 και με συνέπεια, η διαχειριστική ομάδα του Exit Area εκδίδει το περιοδικό "Μηδέν Τελεία". Στα τέσσερα τεύχη του, προσπαθήσαμε και συνεχίζουμε να επιχειρούμε την υπέρβαση των στεγανών, με μια ξεχωριστή αρθρογραφία απέναντι στην ιδεολογική και πολιτική ορθότητα, ενάντια στο καταστροφικό δίπολο Δεξιάς και Αριστεράς, με κεντρικούς θεματικούς άξονες τον Φυλετισμό και την Αναρχία. Με τις τόσες δυσκολίες που συναντούμε καθημερινά, με τη δεδομένη κρίση που περνάει η έντυπη έκδοση, το περιοδικό μας στέκεται ακόμα όρθιο, και το πιο σημαντικό, στην ποιοτική βάση που έχουμε θέσει εξ' αρχής ως προαπαιτούμενο. Τρία χρόνια έπειτα από τη σύλληψη της ιδέας για ένα έντυπο διαφορετικό από κάθε αντίστοιχο που κυκλοφορούσε μέχρι τότε, θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε τους συντρόφους, φίλους και γενικότερα όσους μας γνώρισαν μέσω αυτού και στήριξαν την προσπάθειά μας. Ανακοινώνουμε με ιδιαίτερη χαρά ότι τα τεύχη #0, #1, #2 και #3 έχουν εξαντληθεί. Παρ' όλα αυτά, υπάρχει η δυνατότητα να τα διαβάσετε σε ψηφιακή μορφή.


Το νέο μας τεύχος, αναμένεται να κυκλοφορήσει σύντομα! Συνεχίζουμε μέσα από την έντυπή μας έκδοση να θέλουμε να κρατήσουμε όσο μπορούμε ζωντανό τον ρομαντισμό και τον ρεαλισμό του χειροπιαστού. Επιθυμούμε απέναντι στο εφήμερο και το απρόσωπο, να δώσουμε διάρκεια και σχήμα, να έρθουμε σε άμεση επαφή με όσους έχουν παρόμοιες ανησυχίες και να αγγίξουμε την ψυχή τους. Το "Μηδέν Τελεία" είναι εδώ, σε πείσμα των καιρών και των δυσκολιών. Και αυτό κάνει την κάθε ξεχωριστή κυκλοφορία του ακόμα πιο σημαντική.

Αναδρομή στο πρώτο τεύχος του Tribes

| Τρίτη 17 Σεπτεμβρίου 2024

Με μια όμορφη αίσθηση ισορροπίας και ποικιλομορφίας, το Tribes αποτελεί κάτι περισσότερο από ένα απλό τεύχος περιοδικού. Κυκλοφόρησε πριν μία πενταετία και πρόκειται για μια προσεγμένη συλλογή πολλών πτυχών του Εθνικού Αναρχισμού. Περιλάμβανε 22 άρθρα ποικίλου περιεχομένου, σε 64 σελίδες, με βασικά θεματικά μοτίβα την οικολογία, την αποκέντρωση, τον κοινοτισμό, την εκπαίδευση, τις ανθρώπινες σχέσεις, τον φυλετισμό και την αναρχία. Το "Tribes" είναι γραμμένο στην αγγλική γλώσσα και σε αυτό συμμετέχουν ως αρθρογράφοι Εθνικοαναρχικοί σύντροφοι από την Αγγλία, τη Σκωτία, την Ουαλία, τις ΗΠΑ, την Ιταλία, την Ελλάδα, την Ισπανία, τη Δανία, τη Γερμανία, την Πολωνία και τη Γαλλία. Πρόκειται για μια άρτια δουλειά, τόσο από πλευράς περιεχομένου, όσο και γενικότερης αισθητικής. 

Η συνοχή του είναι διπλά εντυπωσιακή, καθώς πρόκειται περισσότερο για μια συνολική γενική αίσθηση κοινού πάθους και στόχου παρά για την προσήλωση σε κάποιο δόγμα. Πράγματι, δεν υπάρχει κανένα δόγμα εδώ, όπως δηλώνει ο Troy Southgate σε ένα υπέροχα περιεκτικό editorial-forward: "Οι ιδέες που περιέχονται στο περιοδικό καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα θεμάτων και έχουν παραχθεί από μια πραγματικά διεθνή ομάδα συνεργατών. Σε αυτό έγκειται η ομορφιά του Εθνικού Αναρχισμού, ο οποίος, σε αντίθεση με τις αποφασιστικά διεθνιστικές τάσεις τόσο της Αριστεράς όσο και της Δεξιάς, προσφέρει μια οικουμενική έννοια που είναι σε θέση να εκδηλωθεί με πολλούς διαφορετικούς τρόπους".

Άμεση - και όμορφη θα προσθέσω - συμβολή στη συνολική αίσθηση της ακεραιότητας των Φυλών έχουν οι εικονογραφήσεις. Έργο ενός μόνο καλλιτέχνη, πράγμα ασυνήθιστο, καθώς τα περισσότερα περιοδικά προτιμούν ένα συνονθύλευμα μοτίβων, το καθένα από τα οποία είναι διαφορετικό από το προηγούμενο, αυτά τα παραπλανητικά "απλά" κομμάτια που μοιάζουν με ξυλογραφία, δένουν άψογα το περιεχόμενο του Tribes. Κάθε εικονογράφηση είναι μια εύγλωττη δήλωση από μόνη της - το γεγονός ότι επίσης αναδεικνύουν και υπογραμμίζουν τα άρθρα του περιοδικού είναι απόλυτη τελειότητα. Θέλω να τα δω όλα κρεμασμένα σε κορνίζες, τα θέλω όλα σε τατουάζ, τα θέλω σε αυτοκόλλητα, θέλω να δω ένα ολόκληρο βιβλίο με τη δουλειά του Zbigniew Bogusławski, ο οποίος είναι κάτι παραπάνω από ταλαντούχος, είναι ξεκάθαρα ιδιοφυΐα, και ικανός στο να αποτυπώνει το πνεύμα της Εθνικής Αναρχίας.

Και το πνεύμα της Εθνικής Αναρχίας δεν είναι τόσο εύκολο να αποτυπωθεί - αφού είναι τόσο ιδιαίτερο όσο και γενικό. Το Tribes αποδίδει δικαιοσύνη σε αυτή τη ζωτική διάκριση. Τα άρθρα σε αυτό το τεύχος ποικίλλουν και ποικίλλουν καλά.

Ο Adam Ormes, ο οποίος επιμελήθηκε του Tribes και συντόνισε τα πάντα (συμπεριλαμβανομένου του να μου στείλει ένα αντίτυπο, για το οποίο είμαι αιώνια ευγνώμων!), κάνει επιδέξια δουλειά με την εξέταση και τη διερεύνηση των ριζικών εννοιών της Εθνικής Αναρχίας στο άρθρο του, "Η πρόκληση του Εθνικού Αναρχισμού", το οποίο ανοίγει το περιοδικό. Ο Ormes γράφει με συναρπαστικό τρόπο καθ' όλη τη διάρκεια, καθιστώντας το άρθρο μια ευανάγνωστη, εξαιρετική επιλογή για πρώτο κομμάτι (παρεμπιπτόντως, είναι οι λεπτές λεπτομέρειες όπως αυτή που πραγματικά συσπειρώνουν ένα περιοδικό, το γεγονός ότι οι Εθνικοαναρχικοί το γνωρίζουν αυτό μιλάει για τη δύναμη του οράματός τους και τη σαφήνεια της οργάνωσής τους). Ως άτομο που έχει εγκαταλείψει τον σύγχρονο κόσμο για να μεγαλώσει μια οικογένεια σε δέκα στρέμματα στη μέση του πουθενά, μου αρέσει που τελειώνει την εστίαση του άρθρου του στην πρακτική πλευρά της Εθνικής Αναρχίας: "Η συμβουλή μου είναι η εξής: βρείτε έναν τρόπο να ζήσετε και να δημιουργήσετε βιοποριστικά με εκείνους που σας είναι αγαπητοί, και αν μπορείτε, κάντε το αρκετά μακριά από τις μεγάλες πόλεις ώστε να έχετε μια αξιοπρεπή πιθανότητα να προστατεύσετε αυτό που χτίσατε σε περίπτωση που η κατάρρευση της κοινωνίας προχωρήσει γρήγορα. Η ανάπτυξη μιας κοινής αίσθησης του ιερού είναι πιθανότατα απαραίτητη. Και προσπαθήστε να διατηρήσετε την αίσθηση του χιούμορ σας καθώς το κάνετε αυτό - μπορεί να είναι ένα από τα πιο πολύτιμα περιουσιακά σας στοιχεία".

Ένα από τα αγαπημένα μου άρθρα (προσεκτικά δε λέω ότι είναι ένα από τα καλύτερα, γιατί, ειλικρινά, κάθε άρθρο στο Tribes θα μπορούσε να θεωρηθεί άρτιο, αλλά δεν θα μοιραστούν όλοι τα ίδια αγαπημένα) είναι του Gregor Elliott: "Από τους δρόμους στα μαύρα, σε ένα χωράφι με καπέλο με φαρδύ γείσο / Το ταξίδι ενός αριστερού αναρχικού στο N-AM". Η φωνή του θα μπορούσε τόσο εύκολα να είναι αγανακτισμένη, κλαψιάρικη, κηρυγματική ή αυτομαστιγωτική, αλλά δεν είναι. Ο Elliott έχει μια σταθερά τετράγωνη προοπτική και ένα προσωπικό, λογικό ύφος που κάνει αυτό το κομμάτι να λάμπει. Επιπλέον, το βρήκα πολύ απορροφητικό - να ένας άνθρωπος που το καταλαβαίνει. Καταλαβαίνει γιατί τόσο η Αριστερά όσο και η Δεξιά είναι πάντα τόσο ανυπόφορα λάθος και τόσο συχνά ακούγονται ο ένας σαν τον άλλον: "...Ξέρω ότι ο μόνος τρόπος για να το πετύχουμε είναι να το χτίσουμε για τον εαυτό μας, αλλά να αφήσουμε και τους άλλους να χτίσουν τη ζωή τους όπως θέλουν. Αυτό φαίνεται προφανώς, σε μένα τουλάχιστον, το μόνο για να είναι κανείς "αναρχικός" οποιουδήποτε είδους".

Παρεμπιπτόντως, θέλω συνεχώς να προσθέτω "Μπράβο" στο τέλος όλων των περιλήψεων των άρθρων μου εδώ, καθώς κάθε κομμάτι των Φυλών το αξίζει. Αλλά, θα το αποφύγω.

Η ισορροπία μεταξύ μεγαλύτερων και μικρότερων άρθρων προσδίδει μια αίσθηση δράσης στο περιοδικό. Προσθέστε σε αυτό τα διαφορετικά θέματα και έχετε μια έκδοση που κρατάει και διατηρεί την προσοχή και το ενδιαφέρον του αναγνώστη. Υπάρχουν κριτικές και δημιουργικά μη μυθοπλαστικά κομμάτια καθώς και ακαδημαϊκά και πρακτικά άρθρα. Υπάρχει μια φυσική ροή στη διάταξή τους και - σε αντίθεση με τόσα πολλά πολιτικά περιοδικά εκατέρωθεν- δεν υπάρχει η αίσθηση της άσκοπης συμπερίληψης ή του αποκλεισμού. Κάποια γράφονται από άνδρες, κάποια από γυναίκες, κάποια από άτομα μιας ξεχωριστής εθνικότητας, κάποια από άλλες. Όλα τους δένουν όμορφα μεταξύ τους, όλα τους έχουν κάτι πολύτιμο να μεταδώσουν, αρκετά συναρπαστικό για να το διαβάσετε πριν ελέγξετε τα bylines.

Το "Autonomy and Introspection" της Marykate Morris είναι ένα γρήγορο ανάγνωσμα, αλλά σημαντικό. Δεν είναι τόσο ένα άρθρο για την ανατροφή των παιδιών (οι θεοί ξέρουν ότι όλοι έχουν μια γνώμη για το πώς να το κάνουν αυτό), αλλά ένα άρθρο για τη δημιουργία του ατόμου. "Για όσους από εμάς μπορούν να δουν τα λάθη στους τρόπους του σύγχρονου κόσμου μπορεί να είναι πρόκληση να ζούμε ανάμεσα σε άλλους που δεν καταλαβαίνουν ή που επιλέγουν να μην καταλαβαίνουν. Ως άτομα, μπορούμε να βρούμε τον δρόμο μας, αλλά τι γίνεται αν έχετε οικογένεια; Πώς μπορούμε να ενθαρρύνουμε τα παιδιά να αμφισβητούν τα πράγματα και τον εαυτό τους στη λήψη αποφάσεων;" Δεν θα δώσω τις απαντήσεις της Morris σε αυτά τα ερωτήματα, θα πρέπει να αγοράσετε το περιοδικό για αυτές.

Το "Ecology and the Ethnosphere" του Thom Forester είναι μια έξυπνη και καλά αιτιολογημένη ματιά στο πώς η ακεραιότητα της εθνοσφαίρας αποκαλύπτεται έτσι ως ο ανθρώπινος μηχανισμός με τον οποίο διατηρείται η οικολογική ακεραιότητα της ίδιας της Γης. Τα εδάφη, και οι κοινότητες ανθρώπινης κλίμακας που τα κατοικούν, δημιουργούν πολιτιστικές πεποιθήσεις και πρακτικές μέσω της ανάπτυξης "αφηγήσεων του τόπου", οι οποίες ορίζουν διακριτά οικολογικά βιοτόπια. Οι άνθρωποι σέβονται και διατηρούν αυτά τα βιοτόπια μέσω της "ριζοσπαστικής αίσθησης του ανήκειν τόσο στον τόπο όσο και στους ανθρώπους". Αν εξαλείψουμε αυτή την αίσθηση, (όπως βλέπουμε να γίνεται παντού γύρω μας), οι διαδικασίες της ζωής μας και ο ίδιος ο κόσμος μας γίνονται θήραμα της αυτοκρατορίας. Δεν θα υπάρξουν βιοποικίλα και σταθερά ανθρώπινα έθνη ή φυλές, παρά μόνο "'παγκόσμιοι ηγέτες" που θα είναι υπεύθυνοι για τις διαδικασίες ζωής όλων μας". Η περίληψή μου δύσκολα αποδίδει δικαιοσύνη σε αυτό το άρθρο, φυσικά. Αξίζει να το διαβάσετε και να το ξαναδιαβάσετε.

Τα γραφικά συχνά παραβλέπονται από τους συντάκτες που επιθυμούν να μεταδώσουν σημαντικά λεκτικά μηνύματα, χωρίς να συνειδητοποιούν ότι τα καλά γραφικά μπορούν να δηλώσουν τα ίδια ακριβώς πράγματα. Όχι όμως όταν πρόκειται για το Tribes. Τα γραφικά είναι έργο του Κώστα Καφρίτσα (ο οποίος έγραψε και το άρθρο "Αναρχία ενάντια στην πολιτική") και αποτελούν μια ακόμη πτυχή που συμβάλλει στη δυναμική δράσης/εξουσίας ολόκληρου του περιοδικού. Η χρήση ορισμένων φράσεων ως γραφικών (για παράδειγμα: WE DO WHAT WE ARE / WE BECOME WHAT WE DO και BEYOND LEFT AND RIGHT / SMASH ALL POLITICAL DOGMAS ) είναι μια ωραία πινελιά. Φαντάζομαι ότι κάποιος που ξεφυλλίζει το ημερολόγιο θα τραβήξει το βλέμμα του σε περισσότερες από μία περιπτώσεις. Και πάλι, θα ήταν θαυμάσιο να δούμε αυτοκόλλητα και πανό να φτιάχνονται με αυτές τις φράσεις, και αυτά τα πανό να κρέμονται από γέφυρες, αυτά τα αυτοκόλλητα να κολλάνε σε τοίχους. Τέτοια πράγματα ενθαρρύνουν, εμπνέουν και μεταδίδουν το μήνυμα. Θα έρθει η μέρα, πιστεύω ότι αυτό θα συμβεί φυσικά, και οι λέξεις δεν θα κατεβούν γρήγορα από ηλίθιους και από τις δύο πλευρές του πολιτικού χάσματος, αλλά αντίθετα θα διατηρηθούν από εθνοσωτήριους ανθρώπους που καταλαβαίνουν τι συμβαίνει και τι πρέπει να γίνει.

Σε πρακτικό επίπεδο, υπάρχουν άρθρα που προσφέρονται περισσότερο για εφαρμογή παρά για πολυμάθεια. Παρόλο που πρέπει να είναι κανείς αρκετά έξυπνος και με κίνητρο για να αντιληφθεί πόσο σημαντικά είναι! Το άρθρο του Hildr Jorgensen (το οποίο κλείνει το περιοδικό, μια έξυπνη και ευχάριστη τοποθέτηση) με τίτλο "Zero.Waste" (Μηδενικά.Απόβλητα) περιέχει πραγματικές εφαρμόσιμες προσεγγίσεις για το πώς να ζούμε χωρίς να παράγουμε απόβλητα, όπως πλαστικό και χαρτόνι.  Από τα βασικά, όπως το μαγείρεμα από το μηδέν (λιγότερη επεξεργασία = λιγότερες συσκευασίες), μέχρι την εισαγωγή επιλογών, όπως το να μπεις σε ένα όγδοο μιας βοοειδούς αγελάδας ή να εκτρέφεις κουνέλια κρέατος, μέχρι το να χτυπήσεις το διαδίκτυο για DIY επαναχρησιμοποιήσιμες προμήθειες - αυτό το κομμάτι είναι μια δύναμη σκέψης που δημιουργεί έμπνευση για μηδενικά απόβλητα.

Ένα μπόνους είναι ότι με τη μείωση της ποσότητας των απορριμμάτων που παράγετε, μειώνετε επίσης το ποσό των χρημάτων που ξοδεύετε - τα βασικά είδη πρώτης ανάγκης και τα επαναχρησιμοποιήσιμα βασικά είδη είναι γενικά πολύ φθηνότερα μακροπρόθεσμα από ό,τι οτιδήποτε για μια φορά. Η συσκευασία κοστίζει χρήματα, και αυτό το κόστος επιβαρύνει τον καταναλωτή και τη γη, ποτέ τη βιομηχανία που την παράγει. Αυτό το άρθρο χρησιμεύει ως ένα εξαιρετικό εφαλτήριο για να γυρίσετε την πλάτη σας στην "επέλαση των τοξικών προϊόντων made in China που συναντάμε σε πολλά σύγχρονα σπίτια". Η Jorgensen έχει επίσης ένα θαυμάσιο άρθρο για τη "Γέννηση ενάντια στο σύγχρονο κόσμο" - ως κριτικός που έχει γεννήσει στο σπίτι τα δικά της παιδιά, το μόνο που μπορώ να πω είναι - είναι υπέροχο να βλέπεις ένα πολιτικό περιοδικό να ξεπερνάει τη συνηθισμένη τροφή και να περιλαμβάνει θέματα που αποφεύγουν το σύστημα όπως αυτό.

Κατά σειρά εμφάνισης, άλλοι συντελεστές αυτού του τεύχους είναι: Linda Hext, Piercarlo Bormida, Alexander Storrsson, Sean Jobst, David Oakspawn, Keith Preston, Troy Southgate, Vince Rinehart, and Marista Solares Rico. Η έλλειψη χώρου, και όχι η έλλειψη ευφυΐας, με εμποδίζει να τους αναλύσω όλους. Αρκεί να πω ότι ο καθένας τους είναι ένας ενδιαφέρων, βαθιά σκεπτόμενος, ευφυής συγγραφέας. Από το εντυπωσιακό έγχρωμο εξώφυλλό του μέχρι την ευφυή ποικιλομορφία του περιεχομένου του, το Tribes διαψεύδει το γεγονός ότι πρόκειται, στην πραγματικότητα, για ένα πολύ νέο περιοδικό. Έχει εκδοθεί μόνο το πρώτο του τεύχος. Αλλά, το Εθνικό-Αναρχικό Κίνημα δεν είναι άγνωστο στα μέσα ενημέρωσης, υπάρχει μια μακρά ιστορία ανθολογιών πίσω από αυτό το περιοδικό. Παρόλα αυτά, άλλο τα βιβλία και άλλο τα περιοδικά, πολλοί από τους επίδοξους εκδότες περιοδικών δεν το έχουν συνειδητοποιήσει αυτό. Οι Εθνικοαναρχικοί το έχουν καταλάβει. Αυτό το πρώτο τεύχος του Tribes είναι λαμπρό στη σκέψη, την ιδέα και την εκτέλεση. Ανυπομονώ ολόψυχα και πολύ να διαβάσω τα επόμενα τεύχη.

Μπράβο!

Πηγή: Attack The System

Διαβάστε περισσότερα »

Η Κοινοπολιτεία των Ελεύθερων Πνευμάτων

| Κυριακή 11 Αυγούστου 2024
Μία ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα και σημαντική για τον Εθνικοαναρχικό χώρο διημερίδα έλαβε χώρα στο Πόρτο της Πορτογαλίας την 1η και 2η Ιουνίου. Η "Κοινοπολιτεία των Ελεύθερων Πνευμάτων" ("The Commonwealth of Free Spirits" -  (CoFS)) φιλοξένησε πλήθος ομιλητών, καλλιτεχνών και γενικότερα παρευρισκομένων, με στόχο την ανάδειξη ζητημάτων γύρω από τον Κοινοτισμό, την Οικολογία, τις Ανθρώπινες Σχέσεις και τη Μεταπολιτική. Το πρόγραμμα περιλάμβανε ομιλίες, workshops, ανοιχτές συζητήσεις, ακουστικές συναυλίες και καλλιτεχνικές εκθέσεις και ήταν ένα αυτοοργανωμένο event.  

Η Κοινοπολιτεία των Ελεύθερων Πνευμάτων είναι μια ένωση ανήσυχων πνευμάτων από όλο το πολιτικό φάσμα αλλά και πέρα από αυτό. Από ριζοσπάστες και επαναστάτες μέχρι ποιητές και περμακουλτουραλιστές, από μυστικιστές και μουσικούς μέχρι καλλιτέχνες και τυχοδιώκτες, εκπροσωπούν ένα διαρκώς διευρυνόμενο φάσμα αντιθέσεων προς τις επικρατούσες νόρμες. Καθώς η πνευματικά χρεοκοπημένη παγκόσμια τεχνοκρατία προσπαθεί να καταστρέψει όλους τους αμφισβητίες της ηγεμονίας της, η ομάδα αυτή προσπαθεί να δημιουργήσει πραγματικές και εφαρμόσιμες εναλλακτικές λύσεις που έχουν τις ρίζες τους στην αμοιβαιότητα και τον μη εξαναγκασμό. Εκεί που οι ιδεολόγοι και οι ειδήμονες επιδιώκουν τη διαίρεση και τον ανταγωνισμό, η Κοινοπολιτεία επιδιώκει τη σύνθεση και την ισορροπία. Το όραμα της ομάδας είναι να αναπτυχθεί από τους οριακούς χώρους του κόσμου μας, όπως οι ρίζες κάτω από τις πλάκες του πεζοδρομίου, σχηματίζοντας παραδείσους ζωής και ελευθερίας εν μέσω μιας παρακμάζουσας και δυστοπικής κοινωνίας. Δεν είναι πρόθεση της Κοινοπολιτείας να προδιαγράψει μια συγκεκριμένη πορεία, αλλά να προσκαλέσει κάθε ανήσυχο πνεύμα να συμμετάσχει σε μορφές ανθρώπινης προσπάθειας που διεγείρει τη φυσική δημιουργικότητα, και ως εκ τούτου να χαράξει πιο αυθεντικές πορείες μέσα στα ταραγμένα νερά αυτής της εποχής.

Πιο συγκεκριμένα, οι κεντρικοί ομιλητές της διημερίδας και τα θέματα που ανέπτυξαν ήταν τα παρακάτω: 
 
Adam Ormes: Η τεχνοκρατία, οι Ίνκλινγκς και ο πνευματικός αγώνας της εποχής μας
Arthur Edwards: Το Εγώ στα οικονομικά: Οικονομικά ως Αποκάλυψη
Andrzej Walenkiewicz: Παλιοί Πρώσοι: Πρωτοαναρχικοί από τη Βαλτική
Luke Dodson: Τα όρια της ανάπτυξης και το τέλος της ιστορίας
Emerald Gould: Μουσική παράσταση βασισμένη στο έργο του Φερνάντο Πεσσόα
Troy Southgate: Αναρχία μόνο κατ' όνομα: Ο σοσιαλισμός του Όσκαρ Ουάιλντ
Alexandre Castro: Κοιτάζοντας τα αστέρια: Πώς η αστρολογία μπορεί να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε τους σημερινούς καιρούς
Keith Preston: Αναρχική πολιτική οικονομία και θεωρία της ελίτ της εξουσίας: Πώς διασταυρώνονται τα κράτη, οι άρχουσες τάξεις και οι αυτοκρατορίες
Jasun Horsley: Συνέντευξη και ερωτήσεις 






Διαβάστε περισσότερα »

1.000.000 επισκέψεις και η ευθύνη μας...

| Κυριακή 28 Ιουλίου 2024

Η ιστοσελίδα Exit Area υπάρχει ως μέσο έκφρασης από το 2011. Παρέμεινε εδώ για 13 συνεχόμενα χρόνια, αν και υπήρξαν μεγάλες περίοδοι, πολλών μηνών ή και χρόνου ακόμα, που ουσιαστικά ήταν ανενεργή. "Ανενεργή"... Ναι, νέες σκέψεις με τη μορφή αρθρογραφίας μπορεί να μη δημοσιεύονταν, παρ' όλα αυτά οι επισκέψεις στη σελίδα συνεχίζονταν, οι αναγνώσεις πλήθαιναν, οι αναδημοσιεύσεις καλά κρατούσαν. Και ήρθε η στιγμή, κάπου στις αρχές του τρέχοντος μήνα, να συμπληρωθούν 1.000.000 επισκέψεις. Δεν είναι μικρό πράγμα για μια σελίδα που ποτέ δε διεκδίκησε την προβολή. Περισσότερο εσωστρεφής, ιδεαλιστική, μα και καίρια αντιπολιτική, όποτε οι καιροί το επίτασσαν, η σελίδα μας διαμόρφωσε έναν μικρό χώρο ζυμώσεων και υγιών συγκρούσεων, αλλά και έναν μεγαλύτερο έμπνευσης και επιρροής, ανεξαρτήτως καταβολών. Συνειδητοποιήσαμε ξανά και ξανά, ότι οι εποχές που ζούμε είναι τόσο βάναυσες, τόσο επιθετικές, "αλλιώτικες" πλέον, που απαιτούν τη συνέχιση της ελεύθερης και ριζοσπαστικής έκφρασής μας. Χωρίς λοιπόν μεγάλους και βαρύγδουπους προλόγους, δηλώνουμε πως είμαστε ξανά εδώ.

Από τη συντακτική ομάδα

Διαβάστε περισσότερα »

Ενάντια στον σύγχρονο τρόπο ζωής

|

Ο σύγχρονος άνθρωπος αναμφίβολα τρέφει αγάπη για το υλικό και το ευκαιριακό, το φτηνό και ανέξοδο συναίσθημα, το σάπιο με το φανταχτερό περιτύλιγμα, πολύ μακριά πια και σε σύγκρουση με τις ρίζες του. Εξυμνώντας πολλές φορές αρρωστημένες και παράταιρες πρακτικές, απομακρύνεται και στρέφεται ενάντια στη φύση, ενάντια στην ίδια τη φύση του. Ο γρήγορος ρυθμός ζωής συχνά οδηγεί σε αυξημένα επίπεδα άγχους και ψυχολογικής πίεσης. Η συνεχής ανάγκη για παραγωγικότητα γίνεται εξαντλητική. Η ψηφιακή επικοινωνία είναι επιφανειακή και δεν προσφέρει την ίδια πληρότητα με τις πρόσωπο-με-πρόσωπο αλληλεπιδράσεις. Η υπερκατανάλωση και οι υλιστικές αξίες ενισχύονται, με αποτέλεσμα οι άνθρωποι να απομακρύνονται από τις βαθύτερες ψυχικές και πνευματικές ανάγκες τους. Ο εγωισμός, η ματαιοδοξία και η αλαζονεία κυριαρχούν. Αποτέλεσμα; Στην εποχή που διανύουμε το πνεύμα και το σώμα εκατομμυρίων ανθρώπων κυριολεκτικά σαπίζουν και η κατάπτωση δεν έχει προηγούμενο.

Και εμείς; Αν θέλουμε να εκφράζουμε το υγιές, ακριβώς όπως οι ιδέες μας, οφείλουμε να σταθούμε απέναντι στον σύγχρονο τρόπο ζωής μέσα από τον δικό μας τρόπο ζωής, να αναζητούμε αδιάκοπα γύρω μας για το υγιές σε ό,τι και αν κάνουμε ή παρατηρούμε, να είμαστε από μόνοι μας - ειδικά σε αυτούς τους περίεργους καιρούς - ένα φωτεινό μονοπάτι και παράδειγμα για τους γύρω μας. Οι αξίες, οι αρχές, η πίστη σε αυτές και τα ιδανικά μας είναι οι οδοδείκτες απέναντι στο παράλογο των ημερών του φτηνού υλισμού, του εφήμερου και ευκαιριακού των "στιγμών".

Μα κυρίως, πέρα από την αντίσταση και αντίδραση, μπορούμε και οφείλουμε να εξελιχθούμε σε ένα υγιές πρότυπο πνευματικό και σωματικό, πρώτα απ' όλα γιατί το χρωστάμε στον εαυτό μας. Ο καπιταλισμός σήμερα υπάρχει και θα συνεχίζει να επιβιώνει σε κάθε έκφανση της καθημερινότητάς μας. Όμως ο καθένας από εμάς μπορεί να αποποιηθεί του υλιστικού που πρεσβεύει και της νοοτροπίας που πηγάζει από αυτό και έχει γνώμονα μόνο το παρόν. Μπορεί με άλλα λόγια να γίνουμε όσο το δυνατό πιο αυτάρκεις, ουσιαστικά αυτόνομοι αλλά και όσο το δυνατόν εγκρατείς. Να καλλιεργούμε πνεύμα και σώμα, να αναζητούμε την ποιότητα και την υγεία σε ό,τι κάνουμε, να δημιουργούμε και όχι να καταστρέφουμε, να ακούμε με υπομονή, να συνομιλούμε και όχι να φθονούμε, να αποζητάμε καθημερινά την αυτοβελτίωση ως απαράβατο κανόνα της ζωής και της εξέλιξης. Να σεβόμαστε τη φύση, να λαμβάνουμε με ευγνωμοσύνη τα αγαθά που μας προσφέρει και να αποφεύγουμε να την εκμεταλλευόμαστε.

Η έκπτωση αξιών, ιδεών και προτύπων, η απαξίωση των ανθρώπινων σχέσεων. η στροφή και η αναζήτηση της ευτυχίας στην απληστία, η ασύδοτη εκμετάλλευση της φύσης και η ανάδειξη του χρήματος ως αυτοσκοπού, είναι από τα μεγαλύτερα δεινά που μπορούσε ο ανθρώπος να επιβάλλει στην ίδια του την ύπαρξη. Από τη στιγμή που σταμάτησε να εκτιμά την ολότητα της φύσης, έπαψε να εκτιμά τον ίδιο του τον εαυτό.


 

Διαβάστε περισσότερα »

Μία σχέση ουσίας

| Σάββατο 23 Μαρτίου 2024
Επτά το βράδυ. Περνάει μπροστά μου. Πρέπει να είναι γύρω στα εξήντα. Χαμογελάει διάπλατα μέσα από τα αψεγάδιαστα δόντια της μασέλας του. Είναι σουφρωμένος, το πρόσωπό του χάρτης ρυτίδων. Αλλά χαμογελάει διάπλατα καθώς βγάζει βόλτα το σκυλί του. Εκείνος είναι σχετικά μικρόσωμος, το σκυλί μεγαλόσωμο. Τύπου λυκόσκυλο, αλλά όχι ακριβώς. Χαμογελάει κι εκείνο διάπλατα. Είναι η ώρα της βόλτας, σκύλος και κύριος είναι εξίσου ευτυχισμένοι. 

Είναι βράδυ Κυριακής, ο σκύλος δεν το ξέρει, δεν του κάνει καμία διαφορά, δεν ξέρει από μέρες και τέτοιες κατηγοριοποιήσεις, ξέρει από βόλτες κι από ανθρώπους που τον αγαπούν. Ένας άνθρωπος και το οικιακό του ζώο. Μια σχέση ανταλλακτικής αγάπης, μια σχέση έντιμης συναλλαγής, μια σχέση τίμια, μια σχέση χωρίς ενοχές, μια σχέση ουσίας. Ο κόσμος είναι καμωμένος καλά. Και για τους δύο.

Old Boy
Διαβάστε περισσότερα »

Τα οκτώ βουνά

| Παρασκευή 29 Σεπτεμβρίου 2023

Το βουνό δεν είναι μόνο χιόνι, κορυφογραμμές, δάση, ρυάκια, λίμνες, βοσκοτόπια. Δεν είναι μόνο τα τοπία. Το βουνό είναι τρόπος ζωής. Ο βηματισμός, η σιωπή, η διάσταση του χρόνου και ο σεβασμός. Ο Ιταλός συγγραφέας Paolo Cognetti έγραψε μια ωραία ιστορία φιλίας μεταξύ δύο αγοριών και αργότερα ενήλικων ανδρών πλέον, το οποίο πρόσφατα έγινε μια πολύ αξιόλογη ταινία.

Δύο φίλοι διαφορετικοί μεταξύ τους, ο ένας παιδί της πόλης που αγαπά την ορειβασία και βλέπει την ζωή από διαφορετικές οπτικές και ο άλλος στον αντίποδα, ένα παιδί του χωριού που για αυτόν έξω από το βουνό του δεν υπάρχει ζωή. Δύο εντελώς διαφορετικοί τρόποι ζωής του βουνού από δύο οπτικές γωνίες που έχουν ως κοινό τους στοιχείο το Βουνό και για το λόγο αυτό θα γεννηθεί μια αληθινή και βαθιά φιλία μεταξύ τους. Αυτοί οι δύο χαρακτήρες συνθέτουν ένα πνευματικό ταξίδι φτιαγμένο από αποδράσεις και προσπάθειες επιστροφής, αναζητώντας συνεχώς έναν τρόπο να αναγνωρίσουν ο ένας τον άλλον.

Η ταινία «Τα οκτώ βουνά», με αναφορές στον βουδιστικό μύθο, θέλει να μιλήσει για την σχέση του ανθρώπου με το βουνό και πώς αυτό με τη σειρά του επηρεάζει τις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων. Το βουνό είναι το στοιχείο γύρω από το οποίο περιστρέφονται τα πάντα, η γνώση των γονιών του Πιέτρο, η βαθιά φιλία του Πιέτρο και του Μπρούνο και η επαναπροσέγγισή τους μετά από χρόνια απόστασης, για να οικοδομήσουν μαζί ένα πέτρινο σπίτι – το καταφύγιό τους, ψηλά στα αλπικά τοπία. Δύο εντελώς διαφορετικές ζωές, η μία του Bruno ανάμεσα στα βουνά και τα βοσκοτόπια του και η άλλη αυτή του Pietro που θα ταξιδέψει στον κόσμο μέχρι να φτάσει στο Νεπάλ.

πηγή: Λυκώρεια

Διαβάστε περισσότερα »

Rome - Hate Us And See If We Mind

 

Νο Copyright | www.exitarea.gr | για επικοινωνία: exitarea@yahoo.gr

Επιτρέπεται ελεύθερα η αναδημοσίευση, ακόμα και αν δεν αναφέρεται η πηγή