Σας παρακαλώ αξιότιμοι, με κάθε ευγένεια και σεβασμό, με πλήρη ευαισθησία και κατανόηση, να κάνετε ένα και μόνο πράγμα: σπάστε όλα τα ρολόγια. Κι αν αυτό ακούγεται υπερβολή, ακόμα κι αν λέτε «τι τρέλα είναι αυτή», τότε μπορείτε να μπείτε στην ουρά σας, στην γραμμή μαζικής παραγωγής και μαζικής ανακύκλωσης, εκεί που ανήκετε δηλαδή: σε γραμμή για το λεωφορείο, σε γραμμή για την δουλειά, στο σουπερμάρκετ, στο κλαμπ, στο σινεμά, στο γήπεδο, στον στρατό, στην πολιτική σας. Σαν ανθρώπινα αντικείμενα μαζικής παραγωγής.
Αν καταφέρω να σταματήσω τον χρόνο, και ξεχάσουν οι άνθρωποι την ώρα, την ημέρα και το έτος, κι όλα όσα αποτυπώνονται σε αριθμούς, τότε θα αναδειχθούν οι αισθήσεις, τότε όλοι θα είναι ευτυχισμένοι και ελεύθεροι. Ίσως, αν πάψουν να κοιτάνε την ώρα, να παρατηρήσουν επιτέλους τον κόσμο γύρω τους, να αποκτήσουν όσφρηση και αφή και γεύση και όραση και ακοή, να χαμογελάσουν και να χαρούν με τα απλά πράγματα. Αυτά που είναι μπροστά μας αλλά δεν τα βλέπουμε. Ίσως να αποκτήσουν και νου, δεν ξέρεις, γίνονται και θαύματα καμιά φορά.
Κώστας Κ.
Μηδέν Τελεία, τεύχος 3
Μηδέν Τελεία, τεύχος 3