Ενάντια στον σύγχρονο τρόπο ζωής

Ο σύγχρονος άνθρωπος αναμφίβολα τρέφει αγάπη για το υλικό και το ευκαιριακό, το φτηνό και ανέξοδο συναίσθημα, το σάπιο με το φανταχτερό περιτύλιγμα, πολύ μακριά πια και σε σύγκρουση με τις ρίζες του. Εξυμνώντας πολλές φορές το άρρωστο και παράταιρο, στρέφεται ενάντια στη φύση, ενάντια στην ίδια τη φύση του. Στην εποχή που διανύουμε το πνεύμα και το σώμα εκατομμυρίων ανθρώπων σαπίζουν και η κατάπτωση δεν έχει προηγούμενο.

Και εμείς; Αν θέλουμε να εκφράζουμε το υγιές, ακριβώς όπως οι ιδέες μας, οφείλουμε να σταθούμε απέναντι στον σύγχρονο τρόπο ζωής μέσα από τον δικό μας τρόπο ζωής, να αναζητούμε αδιάκοπα γύρω μας για το υγιές σε ό,τι και αν κάνουμε, να είμαστε από μόνοι μας - ειδικά σε αυτούς τους περίεργους καιρούς - ένα φωτεινό μονοπάτι και παράδειγμα για τους γύρω μας. 

Μα κυρίως να εξελιχθούμε σε ένα υγιές πρότυπο πνευματικό και σωματικό, πρώτα απ' όλα γιατί το χρωστάμε στον εαυτό μας. Ο καπιταλισμός σήμερα υπάρχει και θα συνεχίζει να επιβιώνει σε κάθε έκφανση της καθημερινότητάς μας. Όμως ο καθένας από εμάς μπορεί να αποποιηθεί το υλικό που πρεσβεύει και τη νοοτροπία που πηγάζει από αυτό και έχει γνώμονα μόνο το εφήμερο. Μπορεί να είναι όσο το δυνατό πιο αυτάρκης, ουσιαστικά αυτόνομος αλλά και όσο το δυνατόν ολιγαρκής. Να καλλιεργεί πνεύμα και σώμα, να αναζητεί την ποιότητα και την υγεία σε ό,τι κάνει, να δημιουργεί και όχι να καταστρέφει, να ακούει, να συνομιλεί και όχι να φθονεί, να αποζητά καθημερινά την αυτοβελτίωση ως απαράβατο κανόνα της ζωής και της εξέλιξης. Να σέβεται τη φύση, να λαμβάνει με ευγνωμοσύνη τα αγαθά που του προσφέρει και να αποφεύγει να να την εκμεταλλεύεται.

Η έκπτωση αξιών, ιδεών και προτύπων, η στροφή και η αναζήτηση της ευτυχίας στην απληστία, η ασύδοτη εκμετάλλευση της φύσης και η ανάδειξη του χρήματος ως αυτοσκοπού, είναι από τα μεγαλύτερα δεινά που μπορούσε ο ανθρώπος να επιβάλλει στην ίδια του την ύπαρξη. Από τη στιγμή που σταμάτησε να εκτιμά την ολότητα της φύσης, έπαψε να εκτιμά τον ίδιο του τον εαυτό.