Ζώνη διαφυγής

Ζώνη διαφυγής
Όχι η Ιστορία, αλλά τα είδωλα είναι που κατέρρευσαν. Επιτέλους, μπορούμε να ανασάνουμε ελεύθερα και να χαρούμε τη νέα αρχή δίχως περιττά εμπόδια να μας φράζουν τη θέα.

Φυγή προς τα εμπρός

Φυγή προς τα εμπρός
Καθ' οδόν ανακαλύπτουμε, συνθέτουμε, προσδιορίζουμε και επαναπροσδιοριζόμαστε, δοκιμάζουμε και δοκιμαζόμαστε. γινόμαστε δημιουργοί δεδομένων και αξιών.

Το Αιώνιο Διάβα της Ζωής

Το Αιώνιο Διάβα της Ζωής
Τώρα εμείς δημιουργούμε τον Χάρτη και η Οδός είναι τα δικά μας βήματα. Εμείς θέτουμε τους οδοδείκτες για όσους θέλουν να ταξιδέψουν μαζί μας.

_

_

Περιοδικό "Μηδέν Τελεία": διαθέσιμα σε ψηφιακή μορφή τα πρώτα τέσσερα τεύχη μας

Από το 2011 και με συνέπεια, η διαχειριστική ομάδα του Exit Area εκδίδει το περιοδικό "Μηδέν Τελεία". Στα τέσσερα τεύχη του, προσπαθήσαμε και συνεχίζουμε να επιχειρούμε την υπέρβαση των στεγανών, με μια ξεχωριστή αρθρογραφία απέναντι στην ιδεολογική και πολιτική ορθότητα, ενάντια στο καταστροφικό δίπολο Δεξιάς και Αριστεράς, με κεντρικούς θεματικούς άξονες τον Φυλετισμό και την Αναρχία. Με τις τόσες δυσκολίες που συναντούμε καθημερινά, με τη δεδομένη κρίση που περνάει η έντυπη έκδοση, το περιοδικό μας στέκεται ακόμα όρθιο, και το πιο σημαντικό, στην ποιοτική βάση που έχουμε θέσει εξ' αρχής ως προαπαιτούμενο. Τρία χρόνια έπειτα από τη σύλληψη της ιδέας για ένα έντυπο διαφορετικό από κάθε αντίστοιχο που κυκλοφορούσε μέχρι τότε, θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε τους συντρόφους, φίλους και γενικότερα όσους μας γνώρισαν μέσω αυτού και στήριξαν την προσπάθειά μας. Ανακοινώνουμε με ιδιαίτερη χαρά ότι τα τεύχη #0, #1, #2 και #3 έχουν εξαντληθεί. Παρ' όλα αυτά, υπάρχει η δυνατότητα να τα διαβάσετε σε ψηφιακή μορφή.


Το νέο μας τεύχος, αναμένεται να κυκλοφορήσει σύντομα! Συνεχίζουμε μέσα από την έντυπή μας έκδοση να θέλουμε να κρατήσουμε όσο μπορούμε ζωντανό τον ρομαντισμό και τον ρεαλισμό του χειροπιαστού. Επιθυμούμε απέναντι στο εφήμερο και το απρόσωπο, να δώσουμε διάρκεια και σχήμα, να έρθουμε σε άμεση επαφή με όσους έχουν παρόμοιες ανησυχίες και να αγγίξουμε την ψυχή τους. Το "Μηδέν Τελεία" είναι εδώ, σε πείσμα των καιρών και των δυσκολιών. Και αυτό κάνει την κάθε ξεχωριστή κυκλοφορία του ακόμα πιο σημαντική.

Με αφορμή την Τσικνοπέμπτη...

| Πέμπτη 20 Φεβρουαρίου 2014
«Αν τρώτε ζώα, μην στρέψετε το βλέμμα σας, είσαστε υποχρεωμένοι να δείτε τι πόνο και δεινά προκαλείτε με αυτές τις επιλογές σας, αλλά αν αισθανθείτε την ανάγκη να κλείσετε τα μάτια σας, τότε αναρωτηθείτε: "Αν δεν είναι καλό για τα μάτια μου, γιατί να είναι καλό για το στομάχι μου;»

Gary Yourofsky

Έγινα χορτοφάγος στα τριάντα. Έχουν περάσει δώδεκα χρόνια από τότε και δεν έχω μετανιώσει ούτε μία φορά για την επιλογή μου αυτή. Δεν είχα πρόβλημα υγείας, δεν είχα πρόβλημα στην ποικιλία των τροφών που θα επέλεγα να τρώω, δεν είχα καν πρόβλημα με τις κοινωνικές μου υποχρεώσεις. Η επιλογή μου να απαλλαγώ από τη «βία στο πιάτο» μου, ήταν πιο δυνατή από οποιοδήποτε εμπόδιο. «Τι τρως;», «μόνο με χόρτα τρέφεσαι;», «από πού παίρνεις την πρωτεΐνη;», «μα, είναι στη φύση του ανθρώπου να τρώει κρέας» είναι κάποιες από τις αντιδράσεις που έχω συναντήσει. Στην αρχή απαντούσα. Άλλοι καταλάβαιναν, άλλοι όχι, άλλοι έκαναν πως καταλάβαιναν, άλλοι πετούσαν εξυπνάδες του τύπου «την πατάτα δεν την λυπάσαι;». Κι εγώ συνέχισα να απαντώ και να υποστηρίζω την επιλογή μου, χάνοντας πάντα την ηρεμία μου. Δεν θέλω να ξαναπαντήσω, ούτε να ξαναεξηγήσω γιατί έγινα χορτοφάγος.

Αυτός που δεν έχει καταλάβει ότι η ψημένη μπριζόλα που θα τσακίσει, ήταν ένα ζωντανό πλάσμα που θανατώθηκε παρά τη θέλησή του επειδή ο θεός- Άνθρωπος αποφάσισε ότι την Τσικνοπέμπτη «τσικνίζουμε», δεν θα καταλάβει ό,τι και να πω. Γιατί αυτό που θεωρείται για κάποιους διατροφικό πάρτι, για μένα είναι ημέρα πένθους. Όχι μόνο γιατί εκτελούνται ένα κάρο ζωντανά, αλλά γιατί ο θεός-Άνθρωπος είναι χειρότερος διανοητικά από αυτά που τρώει, αφού ένα ζώο θα σκοτώσει για να επιβιώσει, όχι για να απολαύσει ή για να γιορτάσει. Λένε ότι ο έρωτας περνάει πρώτα από το στομάχι. Εγώ θα συμπληρώσω «το ίδιο και ο πολιτισμός». Δεν είναι άραγε ο σεβασμός στη ζωή πολιτισμός; Ή θεωρούμε πολιτισμό μόνο το σεβασμό στο συνάνθρωπο; Πώς είναι δυνατόν να υποστηρίζουμε τη μη βία στη ζωή μας, ενώ η διατροφή μας είναι γεμάτη από βία και θάνατο; Πώς γίνεται να αγαπάμε το σκύλο ή τη γάτα μας και να τρώμε το κατσικάκι, που ξεπετσιασμένο στο τσιγκέλι είναι ίδιος ο σκύλος μας; Ή το κουνελάκι, που είναι ολόιδιο με τη γατούλα μας; Ο προσδιορισμός τού τι ζώο είναι, έχει σημασία και όχι οι κραυγές την ώρα της θανάτωσής του; Σκέψου να σε σέρνουν με βία, να ουρλιάζεις, να σε σφάζουν και να σε τρώνε. Όσο φρικτό θα σου φαινόταν να το πάθεις εσύ, άλλο τόσο φρικτό είναι και για τα ζώα. Όλοι από κρέας είμαστε άλλωστε…

Δεν ξέρω αν ο άνθρωπος είναι τελικά σαρκοφάγο ον ή όχι, ξέρω όμως ότι αν επιλέξει να μην είναι, μπορεί να το κάνει χωρίς καμία επίπτωση στην υγεία του. Σήμερα Τσικνοπέμπτη, δεν μπορώ να φανταστώ τόσες χιλιάδες δόντια να κατασπαράζουν πτώματα αθώων πλασμάτων που γεννήθηκαν στη γη όπως εμείς για να την απολαύσουν και όχι για να γίνουνε κοψίδια και βρωμιές στα δόντια κάποιων. «Μα, έτσι είναι η παράδοση» θα πούνε μερικοί. «Να τα ισοπεδώσουμε όλα; Να χάσουμε την ταυτότητά μας;». Παράδοση ήταν και να κρεμάνε τις Απόκριες αδέσποτα σκυλιά, σε κάποια περιοχή της Μακεδονίας, αλλά την έπνιξε ευτυχώς ο πολιτισμός. Λέτε να χάθηκε καμιά ταυτότητα; Εκτός αν εννοείτε αυτή του ζόμπι. Όπως και να ΄χει, εσείς την Τσικνοπέμπτη θα «γιορτάσετε». Δικαίωμά σας…

Αλεξάνδρα Κ.

0 comments:

Δημοσίευση σχολίου

Rome - Panzerschokolade

 

Νο Copyright | www.exitarea.gr | για επικοινωνία: exitarea@yahoo.gr

Επιτρέπεται ελεύθερα η αναδημοσίευση, ακόμα και αν δεν αναφέρεται η πηγή