"Αν περιμένουμε τα κόμματα και τις κυβερνήσεις, θα γίνουν πολύ λίγα, πάρα πολύ αργά. Αν ενεργούμε ως άτομα, θα γίνουν επίσης πολύ λίγα, πολύ αργά. Όμως αν ενεργούμε ως Κοινότητες, μπορούν να γίνουν Πολλά και Έγκαιρα."
Τα εγχειρήματα των Οικοκοινοτήτων αναπτύχθηκαν στη βάση της λογικής της Αυτονομίας, της Αυτάρκειας, της Αυτοδιαχείρισης των πόρων που προσφέρει το Περιβάλλον, για μια ζωή πιο οικολογική, πιο συνεργατική, πιο βιώσιμη, πιο ανθρώπινη. Κοινότητες όσο είναι δυνατόν ανεξάρτητες από το, καταστροφικό για τη Γη και τον Άνθρωπο, παγκόσμιο κερδοσκοπικό κεφάλαιο, που ελέγχεται από μία χούφτα ανθρώπων και που μπορεί να διαλύσει μια χώρα σε μία νύχτα. Όπως έκανε στην Αργεντινή το 2001 και όπως κάνει στην Ελλάδα και την Κύπρο τώρα. Με βοήθεια ο ένας στον άλλο και απλή, φθηνή αλλά σύγχρονη τεχνολογία, σχεδόν τελείως ανεξάρτητα από τη γενική οικονομική κατάσταση, ακόμη και στην πόλη, τα νοικοκυριά και οι τοπικές κοινότητες, μπορούν:
1. Να γίνουν σχεδόν αυτάρκεις στα βασικά: Στέγη, Υγιεινή Τροφή, Ενέργεια, Εργασία και Αγάπη
2. Να προετοιμαστούν για μία πιθανή οικονομική ή/και οικολογική κατάρρευση
3. Να ελαχιστοποιήσουν την επιβάρυνση του περιβάλλοντος από τις δραστηριότητές τους
4. Να περνούν περισσότερο ανθρώπινα, ζώντας τη συνεργασία, την αλληλοβοήθεια, τον εθελοντισμό
Γιατί: Δυστυχώς, βρισκόμαστε σε πόλεμο. Οικονομικό πόλεμο. Άλλοι τον λένε "Οικονομική Κρίση", άλλοι "Κρίση Χρέους". Άλλοι τον λένε Εμπορικό Πόλεμο ανάμεσα στην ΕΕ, τις ΗΠΑ και την Ασία. Άλλοι τον ονομάζουν 4ο Παγκόσμιο Πόλεμο. Άλλοι τον λένε πόλεμο αναδιανομής πλούτου από τους μη έχοντες, σε αυτούς που έχουν ήδη υπερβολικά πολλά. Όπως και σε κάθε πόλεμο, τα θύματα είναι τα συνήθη, οι αδύναμοι, και είναι ήδη εδώ, στο σπίτι μας ή δίπλα μας. Εκατομμύρια άνεργοι, νεόπτωχοι, νεοάστεγοι. Δισεκατομμύρια άνθρωποι χωρίς πρόσβαση στα βασικά.
Οι "ειδικοί", προειδοποιούν: Αυτή η κρίση θα κρατήσει πολλά χρόνια. Ταυτόχρονα, υπάρχει και ένα οικολογικό σύστημα που καταρρέει και ο πληθυσμός γερνάει. Τι γίνεται σε αυτή την περίπτωση;
Χρειαζόμαστε σήμερα πραγματικά μια πολιτική ελπίδας, που θα εξαλείψει το φόβο και το αίσθημα της αδυναμίας μπροστά σε μεγασυστήματα που διαμορφώνουν τη ζωή μας.
Ένα ευρύ δίκτυο κοινοτήτων που θα προκύπτει ως κοινωνική αναγκαιότητα και όχι από προσωπική ανάγκη, που θα ενοποιεί την καθημερινή οικονομική, κοινωνική, οικολογική και πολιτική ζωή των μελών του και θα έχει στόχους τέτοιους που θα αποτελούν τοπικές εκφράσεις παγκοσμίων στόχων, είναι πραγματοποιήσιμο και εφικτό στις σημερινές συνθήκες.
Στο πλαίσιο αυτό παραθέτουμε δύο χαρακτηριστικά παραδείγματα οικοκοινοτήτων που μας έρχονται από τη Βόρεια Εύβοια ("Free and Real") και τον Μαραθώνα ("Σπιθάρι"), βασισμένα στην αναγκαιότητα την οποία αναφέραμε παραπάνω. Εκτενή αναφορά - αφιέρωμα για τις οικοκοινότητες θα έχουμε στο επόμενο τεύχος του περιοδικού μας "Μηδέν Τελεία", οπότε προς το παρόν θα αφήσουμε τα δύο κατατοπιστικά video να μας ξεναγήσουν σε αυτά τα projects.