Η ιστορία του Blue Jacket

"Ο περήφανος αυτός ινδιάνος έφυγε από τη ζωή μιαν ημέρα του 1810, κοντά στο σημερινό Detroit. Προτίμησε, όπως και τα ελεύθερα αδέρφια του, να λάμψει άπαξ και έντονα, ως θνήσκων αστέρας, παρά να γίνει δεκανίκι του κρατισμού, τον οποίο πολέμησε με συνέχεια και συνέπεια στην ζωή του. Αυτό που παραμένει ζωντανό μέσα απ’ τις σπείρες του πανδαμάτορα χρόνου, είναι οι καταγεγραμμένες εμπειρίες και ο απελευθερωτικός λόγος, τόσο του ίδιου όσο και των συντρόφων του...

Κλείνοντας, ας θυμηθούμε τα λόγια ενός άλλου αρχηγού-συμβούλου, του Σιάθ. Στα 1855 λοιπόν είπε στον κυβερνήτη Στίβενς: Όταν ο τελευταίος κόκκινος άνθρωπος χαθεί και οι μνήμες για τον λαό μου γίνουν παραμύθια των λευκών, τότε οι παραλίες θα γεμίσουν από τους αόρατους πεθαμένους προγόνους μας∙ και όταν τα παιδιά των παιδιών σας νομίζουν ότι είναι μόνα τους στο λιβάδι, στα μαγαζιά, στο σπίτι, στο άβατο δάσος, δε θα είναι μόνα. Τις νύχτες, όταν οι δρόμοι των πόλεων και των χωριών σας είναι έρημοι και σιωπηλοί, τότε κατοικούνται από τους νεκρούς που ξαναγυρνούν, που αγαπούν ακόμη αυτή τη γη, που ήταν κάποτε η χώρα τους."

Διαβάστε περισσότερα: Pyrgitai.gr