Η ματιά μας στην Παλαιστίνη

Στην Παλαιστίνη το έγκλημα συνεχίζεται. Δε χρειάζεται να δείξουμε εικόνες με κομματισμένα ανθρώπινα μέλη και ανθρώπους να σπαράζουν. Ναι, αυτά τα έχει κάθε πόλεμος, θα πει κανείς. Κι όμως. Δε θα κρατήσουμε ίσες αποστάσεις. Γιατί πρόκειται για μονομερή ανθρωποσφαγή, με την ένοχη σιωπή των "Μεγάλων" αυτού του κόσμου, που είναι δεδομένο ποιο πλευρό έχουν διαλέξει. Δεν είναι δυνατόν να εξισώσουμε τον θύτη με το θύμα. Στην περίπτωση της Παλαιστίνης, υπάρχει ξεκάθαρα θύτης και είναι θύτης στυγνών εγκλημάτων, για δεκαετίες ολόκληρες. Υπάρχει παράνομη κατοχή της περιοχής. Και πείτε μου μια περιοχή στην οποία δε θα είχε γίνει παρέμβαση των ΗΠΑ και της δουλικής ΕΕ, με όσα γίνονται στην Παλαιστίνη. Μα φυσικά και δεν επεμβαίνουν, το έκαναν στο παρελθόν όταν χάριζε ο ΟΗΕ τα εδάφη στα οποία κατοικούσαν Παλαιστίνιοι.

Τι είναι το Ισραήλ το ξέρουμε πολύ καλά. Ένα στρατιωτικοποιημένο μιλταριστικό μόρφωμα, σύγχρονος τρομοκράτης και στην ουσία ένα φυλάκιο αρχικά βρετανικών συμφερόντων και έπειτα των ΗΠΑ, τοποτηρητής (άμεσα και έμμεσα) της ευρύτερης περιοχής, με δυσανάλογο πληθυσμό και γεωγραφική έκταση με τη δυναμική του, που δεκαετίες τώρα αναπτύσεται πάνω στη φοβέρα του αντισημιτισμού, αυτό είναι. Όποιος τολμήσει να υψώσει φωνή απέναντι στην προπαγάνδα του Ισραήλ, όπου γης, απειλείται με διώξεις, φίμωση, κυνήγι, καταστολή. 

Όμως η υπεράσπιση του θύματος, είναι χρέος για τον καθένα που κουβαλάει έστω και ελάχιστη ανθρωπιά. Η Παλαιστίνη είναι ενδεικτική περίπτωση κατακτητικής βαρβαρότητας από ένα σύστημα που παράγει ανισότητα, εκμετάλλευση, καταπίεση, πόλεμο. Πόλεμος για το φυσικό αέριο της Γάζας, για την ιδιοκτησία γης, για τα πετρέλαια. Και το Ισραήλ είναι σίγουρο ότι δε θα σταματήσει μέχρι και τον τελευταίο Παλαιστίνιο. Ας μην κοιτάμε όμως το δέντρο, δηλαδή ας μη δίνουμε σε όλα αυτά που βλέπουμε τις τελευταίες μέρες τον χαρακτήρα μιας απλής σύγκρουσης μεταξύ Ισραηλινών και Παλαιστινίων. Δεν πολεμούν απλά κάποιοι Ισραηλινοί με κάποιους Παλαιστίνιους. Εδώ το πρόβλημα απλώνει και σχετίζεται με ένα ευρύτερο πλαίσιο εκμετάλλευσης και εξουσιαστικής λογικής. Όσο η Ελλάδα, διαμέσου των πολιτικών της, σέρνεται στην αμερικανοδουλεία, εμείς θα λέμε δυνατά ότι θα είμαστε πάντα με το δίκαιο του ανίσχυρου, πάντα με όσους αμύνονται στους σύγχρονους δυνάστες.

Κώστας Κ.