Ταξικός πόλεμος. Δυο λέξεις, που όλοι έχουμε ακούσει κατά καιρούς κυρίως από ελευθεριακές και κομμουνιστικές θεωρίες και ομάδες αυτών, δημιουργώντας πάντοτε εχθρικές απόψεις και διχογνωμία ακόμη και ανάμεσα στα δύο αυτά πολιτικό-φιλοσοφικά ρεύματα, σχετικά με το μέσο και το είδος του ταξικού πολέμου. Η διαμόρφωση των κοινωνικών τάξεων έχει τις ρίζες της βαθιά στην ιστορία και εντοπίζεται ιστορικά με την διάλυση των πρωταρχικών κοινοτήτων (φυλές- γένη) και κατ’ επέκταση με την διάλυση της κοινής ιδιοκτησίας.
Πάντα στην πατρίδα μας αλλά και σε ολόκληρο τον πλανήτη, υπήρχε σύγκρουση δύο αντίθετων «πατρίδων». H φτωχή πατρίδα των εργατών και του ταξικά κατώτερου λαού και η πλούσια πατρίδα της άρχουσας τάξης, που στραγγάλιζε με την επιρροή της την φτωχολογιά και τους αδυνάμους στο όνομα του κέρδους και του κεφαλαίου. Με ποια «πατρίδα» συντάσσονται οι εθνικοαναρχικοί και ποια είναι η στάση τους σχετικά με τον λεγόμενο «ταξικό πόλεμο»;
Όπως είχαμε αναφέρει σε μια παλαιότερη ανάρτηση μας με τίτλο: «Προσεγγίζοντας τον Εθνικοαναρχισμό», οι εθνικοαναρχικοί υποστηρίζουμε ξεκάθαρα μια αταξική κοινωνία. Σε καμία περίπτωση όμως μια κοινωνία που θέλουμε να επιβάλλουμε στους υπόλοιπους, αλλά ένα σύνολο οργανικών κοινοτήτων που θα έχουν μια εντελώς αναρχική φύση. Κατά αυτόν τον τρόπο, δεν θέτουμε ζήτημα ταξικού πολέμου υπό την «εμφύλιο-πολεμική μορφή» του, όπως βλέπουμε τις περισσότερες φορές από τους μαρξιστές και τους αναρχικούς, αλλά λέμε πως η βασική μορφή αντίστασης ενάντια στο κεφάλαιο και την άρχουσα τάξη θα έρθει όταν οι άνθρωποι αναθεωρήσουν τον σύγχρονο τρόπο ζωής τους και τον καταργήσουν οι ίδιοι, αντιλαμβανόμενοι την αυτοκαταστροφική του δράση και την ματαιοδοξία του, χωρίς να γίνονται οι ίδιοι «θύμα» αυτής της σύγκρουσης των συμφερόντων. Ο Εθνικοαναρχισμός λοιπόν, υποστηρίζει μια πραγματική φυγή από το υπάρχον πολιτικό καπιταλιστικό σύστημα και σύμφωνα με το Μανιφέστο αλλά και τη μη συμβατότητα των ιδεών του με το σημερινό σύστημα, είναι εντελώς αντίθετος και πολέμιος με κάθε μορφή εκμετάλλευσης, κέρδους, ανισότητας και οικονομικού κανιβαλισμού.
Έτσι, παίρνουμε ξεκάθαρα θέση υπέρ της εργατικής τάξης, των φτωχών, των λαϊκών και αδύναμων κοινωνικών στρωμάτων και γινόμαστε πολέμιοι του καπιταλισμού και των φιλελεύθερων-νεοφιλελεύθερων κοινωνικοπολιτικών μοντέλων και των αστών υπερασπιστών τους. Όμως, αυτή μας η εναντίωση δεν επιδιώκει εμφυλίους, ούτε μίσος ανάμεσα στις φυλές και ξεκαθάρισμα ανάμεσα στους ανθρώπους. Μια τέτοια λογική, ακολουθεί απόλυτα η άρχουσα νεοφιλελεύθερη και νεοφασιστική τάξη που επιδιώκει να εξοντώσει τους αδύναμους για το δικό της όφελος. Ένα μίσος ασύμμετρο, χωρίς τελειωμό, ένα «τάξη εναντίον τάξης» που παίρνει σάρκα και οστά και από τις δύο πλευρές με διαφορετικά μέσα και που η ορθή αναρχική αντίληψη θα έπρεπε να είχε απορρίψει, αντιλαμβανόμενη τη διαφορετικότητα της από αυτή του κεφαλαίου και του συστήματος. Παράλληλα, είμαστε ενάντια στη μαρξιστική λογική των «εμφυλίων ταξικών πολέμων», διότι ο εμφύλιος ως φαινόμενο ποτέ δεν ήταν «κοινωνικός ταξικός πόλεμος». Γιατί πολύ απλά είναι ένας πόλεμος πού έχει διαχωρίσει την κοινωνία σε δύο «ταξικά μέρη», δηλαδή μια εργατική τάξη εναντίον μιας άλλης εργατικής τάξης (που στην ουσία μπορεί κάποιος να μην ανήκει αλλά να συντηρεί με την άγνοια ή την αδιαφορία του) με σκοπό την κατάληψη της εξουσίας. Η μεγαλύτερη καταστροφή, όχι για την εργατική τάξη μόνο, όχι για τον άνθρωπο μόνο, αλλά για την ολότητα, είναι οι ένοπλες εμφύλιες αντιπαραθέσεις. Εμπειρίες από το παρελθόν μας έδειξαν πως όταν φτάνεις εκεί έχεις ήδη ηττηθεί σε όλα τα μέτωπα.
Καταπιεστές (της άρχουσας τάξης) και καταπιεζόμενοι της εργατικής τάξης και των χαμηλών κοινωνικών στρωμάτων, έχουμε γίνει ολόιδιοι. Γι’ αυτό εμείς απορρίπτουμε τη συνηθισμένη αναρχική και μαρξιστική αντίληψη ως απελευθέρωση και μέσο για την δημιουργία μιας αταξικής κοινωνίας και επιλέξαμε ένα νέο ορίζοντα, μια νέα αντίληψη η οποία εκφράζεται ξάστερα από το Μανιφέστο του Εθνικοαναρχισμού. Τα «σημάδια» από την επίθεση του κεφαλαίου στον δυτικό πολιτισμό, στους εργαζόμενους και τους κοινωνικά αδύναμους, οδηγεί τον κόσμο μαζικά στις αυτοκτονίες, στην απογοήτευση, σε ψυχολογικές ανισορροπίες και φυσικά στη μετανάστευση και η αντίδραση του Εθνικοαναρχικού κινήματος αλλά και κάθε σκεπτόμενου ελεύθερα ανθρώπου πρέπει να είναι ουσιαστική και ανατρεπτική. Ανατρεπτική πρωτίστως στην σκέψη μας και ουσιαστική στον τρόπο δράσης μας.
Δεν είμαστε διατεθειμένοι να ακολουθήσουμε την ίδια φασιστική τακτική με τον εχθρό, γι’ αυτό και προσπαθούμε να παράγουμε μια νέα σκέψη και μια νέα δυναμική για την απελευθέρωση μας.
Εθνικοαναρχισμός - Πέρα από κάθε στερεότυπο
Για τη Νίκη του Ανθρώπου
Νικόλας Αρλεκίνος Ν.Μ.
* Τονίζουμε πως τα κείμενα που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν προσωπικές γνώμες και όχι απαραίτητα το σύνολο των θέσεων του Εθνικοαναρχικού κινήματος αλλά και της συντακτικής μας ομάδας.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου