Ζώνη διαφυγής

Ζώνη διαφυγής
Όχι η Ιστορία, αλλά τα είδωλα είναι που κατέρρευσαν. Επιτέλους, μπορούμε να ανασάνουμε ελεύθερα και να χαρούμε τη νέα αρχή δίχως περιττά εμπόδια να μας φράζουν τη θέα.

Φυγή προς τα εμπρός

Φυγή προς τα εμπρός
Καθ' οδόν ανακαλύπτουμε, συνθέτουμε, προσδιορίζουμε και επαναπροσδιοριζόμαστε, δοκιμάζουμε και δοκιμαζόμαστε. γινόμαστε δημιουργοί δεδομένων και αξιών.

Το Αιώνιο Διάβα της Ζωής

Το Αιώνιο Διάβα της Ζωής
Τώρα εμείς δημιουργούμε τον Χάρτη και η Οδός είναι τα δικά μας βήματα. Εμείς θέτουμε τους οδοδείκτες για όσους θέλουν να ταξιδέψουν μαζί μας.

_

_

Περιοδικό "Μηδέν Τελεία": διαθέσιμα σε ψηφιακή μορφή τα πρώτα τέσσερα τεύχη μας

Από το 2011 και με συνέπεια, η διαχειριστική ομάδα του Exit Area εκδίδει το περιοδικό "Μηδέν Τελεία". Στα τέσσερα τεύχη του, προσπαθήσαμε και συνεχίζουμε να επιχειρούμε την υπέρβαση των στεγανών, με μια ξεχωριστή αρθρογραφία απέναντι στην ιδεολογική και πολιτική ορθότητα, ενάντια στο καταστροφικό δίπολο Δεξιάς και Αριστεράς, με κεντρικούς θεματικούς άξονες τον Φυλετισμό και την Αναρχία. Με τις τόσες δυσκολίες που συναντούμε καθημερινά, με τη δεδομένη κρίση που περνάει η έντυπη έκδοση, το περιοδικό μας στέκεται ακόμα όρθιο, και το πιο σημαντικό, στην ποιοτική βάση που έχουμε θέσει εξ' αρχής ως προαπαιτούμενο. Τρία χρόνια έπειτα από τη σύλληψη της ιδέας για ένα έντυπο διαφορετικό από κάθε αντίστοιχο που κυκλοφορούσε μέχρι τότε, θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε τους συντρόφους, φίλους και γενικότερα όσους μας γνώρισαν μέσω αυτού και στήριξαν την προσπάθειά μας. Ανακοινώνουμε με ιδιαίτερη χαρά ότι τα τεύχη #0, #1, #2 και #3 έχουν εξαντληθεί. Παρ' όλα αυτά, υπάρχει η δυνατότητα να τα διαβάσετε σε ψηφιακή μορφή.


Το νέο μας τεύχος, αναμένεται να κυκλοφορήσει σύντομα! Συνεχίζουμε μέσα από την έντυπή μας έκδοση να θέλουμε να κρατήσουμε όσο μπορούμε ζωντανό τον ρομαντισμό και τον ρεαλισμό του χειροπιαστού. Επιθυμούμε απέναντι στο εφήμερο και το απρόσωπο, να δώσουμε διάρκεια και σχήμα, να έρθουμε σε άμεση επαφή με όσους έχουν παρόμοιες ανησυχίες και να αγγίξουμε την ψυχή τους. Το "Μηδέν Τελεία" είναι εδώ, σε πείσμα των καιρών και των δυσκολιών. Και αυτό κάνει την κάθε ξεχωριστή κυκλοφορία του ακόμα πιο σημαντική.

Πραγματικότητα επιστημονικής φαντασίας

| Τρίτη 3 Δεκεμβρίου 2013
"Αν θέλεις ένα όραμα του μέλλοντος, φαντάσου μια μπότα να συντρίβει ένα ανθρώπινο πρόσωπο - για πάντα." (George Orwell)

Αν ήμασταν ο George Orwell, θα ξεκινούσαμε κάπως έτσι: Ήταν μια λαμπρή κρύα μέρα του Απρίλη, και τα ρολόγια σήμαναν δεκατρείς. Έτσι ξεκινάει το «1984». Θα ξεκινήσουμε όμως, περιγράφοντας αυτό που συμβαίνει στη Θεσσαλονίκη τις τελευταίες μέρες. Ένα κινητό μεγάφωνο, στην οροφή ενός αυτοκινήτου, σκορπάει σε ευήκοα και μη όταν ένα μαγνητοφωνημένο μήνυμα, που επαναλαμβάνεται διαρκώς από μια άχρωμη φωνή. Προκαλεί μια ανατριχίλα· το ακούς και άθελά σου νιώθεις να παίζεις σε ταινία επιστημονικής φαντασίας, όπου μετά την καταστροφή του κόσμου, σα να μην είναι η ίδια η καταστροφή αρκετή, έρχεται και μια δικτατορία των μηχανών. Η φωνή προστάζει: «Λαέ της Θεσσαλονίκης… δεν πίνουμε Coca-cola, δεν πίνουμε Fanta, δεν πίνουμε νερό Αύρα… μέχρι το εργοστάσιο της Coca-Cola να επιστρέψει (από τη Βουλγαρία) στην Ελλάδα… θέλουν να κάνουν την Ελλάδα μας χώρα μόνο καταναλωτών και όχι παραγωγών». Το απειλητικό παραλήρημα  επαναλαμβάνεται, ενώ το όχημα διασχίζει τους δρόμους και τις γειτονιές της πόλης. Στο τέλος, ακούμε και ένα απόσπασμα από το «Hurricane» του Bob Dylan, έτσι για να καλωσορίσουμε το άκρον παράλογο και μετά μουσικής…

Κι όσοι ακόμη δεν έχουν χάσει τελείως το μυαλό τους, είτε από απόγνωση είτε από απλή αφέλεια, λαμβάνουν ένα τουλάχιστον συγκεχυμένο μήνυμα, αντιστροφή εκείνου του πάλαι ποτέ ανεκδιήγητου και απειλητικού εξ ίσου «πάρε coca-cola». Το δίλημμα δηλαδή τίθεται μεταξύ του πάρε coca-cola ελληνική ή μην πάρεις βουλγάρικη; Γιατί να ζητάμε μετά μανίας να επιστρέψει ένα εργοστάσιο που τίποτε δεν προσφέρει σε κανέναν, καταστρέφει τον πλανήτη και τις ζωές των ανθρώπων, με αντάλλαγμα μερικές θέσεις εργασίας; Καλούμε απεγνωσμένα να επιστρέψουν οι εκμεταλλευτές μας, να μας περιποιηθούν και μας, με το ίδιο και χειρότερο εργασιακό καθεστώς που υπάρχει στη Βουλγαρία; Απ’ την άλλη βέβαια, αν το καλοσκεφτείς, όσον αφορά τους μισθούς και τις συνθήκες μισθωτής σκλαβιάς, δεν υπάρχει πλέον και ουσιαστική διαφοροποίηση. Μάλλον ό,τι αφήνει ανέπαφο η απόγνωση, σπεύδει να το καταφάει ο συνδικαλισμός, κάθε κομματικής γραμμής και ιδεολογίας.

Αν συνεχίσουμε το θέατρο του παραλόγου, στο τέλος θα τυφλωθούμε και δε θα είμαστε σε θέση να αντικρίσουμε την ελευθερία μας. Οι εξουσιαστές επιθυμούν έναν κόσμο όπου σύγχρονοι Οιδίποδες θα είναι φαινομενικά ελεύθεροι να κάνουν ό,τι θέλουν, αλλά δε θα μπορούν. Αυτό που πραγματικά θέλουν είναι να παρακαλάμε να γυρίσουμε στο κλουβί μας. Για αυτό στοχεύουν σε ότι πολυτιμότερο έχουμε: το πνεύμα, που μπορεί να δει καθαρά την ελευθερία και να μην τη φοβάται. Η Αναρχία μένει ζωντανή, όσο αυτό το πνεύμα βλέπει και δεν πέφτει στη χοάνη της εξουσίας. Δεν αρκεί να καταστραφεί το κράτος, είναι εξίσου σημαντικό να καταστρέψουμε και τα γεννήματα του κράτους μέσα μας.

πηγή: Anarchypress

0 comments:

Δημοσίευση σχολίου

Rome - Hate Us And See If We Mind

 

Νο Copyright | www.exitarea.gr | για επικοινωνία: exitarea@yahoo.gr

Επιτρέπεται ελεύθερα η αναδημοσίευση, ακόμα και αν δεν αναφέρεται η πηγή