...Και «ξαφνικά» η επίπλαστη ευδαιμονία της κυπριακής κοινωνίας φαίνεται να καταρρέει. Ένας λαός κρατικοδίαιτος, που ακόμα νομίζει πως μέχρι πρότινος είχε πετύχει ένα οικονομικό θαύμα, όπως συνηθίζει να λέει και που μετά το 1974 αφέθηκε να πλουτίσει θρέθηκε μετέωρος να χάσκει, κρεμασμένος ολημερίς από τις οθόνες των τηλεοράσεων για να ακούσει από πολιτικούς, ρεπόρτερ και οικονομικούς ειδήμονες τη λύση στο...οικονομικό πρόβλημα!Αναλύσεις επί αναλύσεων, προτάσεις και αντιπροτάσεις, λογιστική, αριθμοί και υπολογισμοί δίνουν και παίρνουν σε μια προσπάθεια να...«σωθεί ο τόπος». Βλέπετε το κράτος, οι τράπεζες, τα συμφέροντα των κεφαλαιοκρατών, οι καταθέσεις των νεόπλουτων Ρώσων επενδυτών και εν τέλει η οικονομική δραστηριότητα που λαμβάνει χώρα στο κυπριακό προτεκτοράτο βαπτίστηκαν τόπος, χώρα, πατρίδα. Και ο προ πολλού αποπροσανατολισμένος ηπήκοος σαστισμένος να προσπαθεί να σχηματίσει εικόνα και άποψη για το «τις πταίει», τι «πραγματικά» παίζεται πίσω από την πλάτη του, (ασχέτως αν ακόμα δεν αναγνωρίζει τη συμβολή και το ρόλο του στο όλο παιχνίδι) μετατρέπεται μέσα σε μερικές βδομάδες από διπλωμάτης (πριν από όλα αυτά ο μέσος ειδήμων, «ενεργός πολίτης» και ξερόλας έσπαζε πλήκτρα και ξελαρυγγιαζόταν για το Κυπριακό) σε οικονομολόγο.
Πέραν από τη στάση αυτή που απαντάται σχεδόν παντού και είναι απόρροια άγνοιας, αφέλειας και κυρίως έλλειψης προσανατολισμών το θέατρο του παραλόγου περιλαμβάνει όπως και στον ελλαδικό χώρο και άλλες επαναστατικές βλακείες του τύπου γλωσσοδιάρροια για λαικά κινήματα, «αγώνες», 4ο ράιχ και ναζισμό που μας υπενθυμίζουν τη σοβαρότητα και το επίπεδο γνώσης και αντίληψης του μέσου (αυτοαποκαλούμενου ή και μη) «Έλληνα».
Σε μια μικροκοινωνία γέννημα θρέμμα της κοινωνίας της αγοράς μόνο τέτοιες αντιδράσεις θα μπορούσε να δούμε και να ακούσουμε. Ένας κοσμάκης χριστιανομαθημένος που εδώ και αιώνες γνωρίζει μόνο κατοχές και παραμένει μέχρι και σήμερα πολυεπίπεδα ακαλλιέργητος και που ήρθε να παντρέψει τα χειρότερα χαρακτηριστικά της ιδιοσυγκρασίας του ανατολίτη με το American way of life , δεν θα μπορούσε να αντιμετώπισει την κατάσταση αλλιώς.
«Εμείς» δεν υπάρχει εδώ και καιρό, Το εύηχο «εμείς» που προβάλλεται από την εξουσία, τα φερέφωνά της και τους αφελείς που εξακολουθούν να νομίζουν πως επιδιώξεις και συμφέρον εξουσιαζομένων και εξουσιαστών ταυτόζονται δεν είναι παρά μια ακόμα πλάνη. Αυτή όμως είναι τελοσπάντων η κοινωνία της αγοράς, των εθνοκρατών, της δημοκρατίας, της αντιφασιστικής νίκης, της τεχνολογικής εξέλιξης, της προόδου, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της θρησκείας της αγάπης και πολλών άλλων. Για κάποιους λίγους όμως που ούτε μετριόφρωνες είναι, αλλά ούτε μεγάλη ιδέα για εαυτούς τρέφουν, τα πράγματα παραμένουν διαφορετικά. Άλλη οπτική, άλλη αντίληψη, άλλη ιδέα για τη ζωή...
Πανικός; Oύτε λόγος!
Ούτε φόβος, μα προπάντος ούτε ελπίδα!
Απόσταση, δράση, άσκηση...
Ούτε φόβος, μα προπάντος ούτε ελπίδα!
Απόσταση, δράση, άσκηση...
Pacceka