Ζώνη διαφυγής

Ζώνη διαφυγής
Όχι η Ιστορία, αλλά τα είδωλα είναι που κατέρρευσαν. Επιτέλους, μπορούμε να ανασάνουμε ελεύθερα και να χαρούμε τη νέα αρχή δίχως περιττά εμπόδια να μας φράζουν τη θέα.

Φυγή προς τα εμπρός

Φυγή προς τα εμπρός
Καθ' οδόν ανακαλύπτουμε, συνθέτουμε, προσδιορίζουμε και επαναπροσδιοριζόμαστε, δοκιμάζουμε και δοκιμαζόμαστε. γινόμαστε δημιουργοί δεδομένων και αξιών.

Το Αιώνιο Διάβα της Ζωής

Το Αιώνιο Διάβα της Ζωής
Τώρα εμείς δημιουργούμε τον Χάρτη και η Οδός είναι τα δικά μας βήματα. Εμείς θέτουμε τους οδοδείκτες για όσους θέλουν να ταξιδέψουν μαζί μας.

_

_

Περιοδικό "Μηδέν Τελεία": διαθέσιμα σε ψηφιακή μορφή τα πρώτα τέσσερα τεύχη μας

Από το 2011 και με συνέπεια, η διαχειριστική ομάδα του Exit Area εκδίδει το περιοδικό "Μηδέν Τελεία". Στα τέσσερα τεύχη του, προσπαθήσαμε και συνεχίζουμε να επιχειρούμε την υπέρβαση των στεγανών, με μια ξεχωριστή αρθρογραφία απέναντι στην ιδεολογική και πολιτική ορθότητα, ενάντια στο καταστροφικό δίπολο Δεξιάς και Αριστεράς, με κεντρικούς θεματικούς άξονες τον Φυλετισμό και την Αναρχία. Με τις τόσες δυσκολίες που συναντούμε καθημερινά, με τη δεδομένη κρίση που περνάει η έντυπη έκδοση, το περιοδικό μας στέκεται ακόμα όρθιο, και το πιο σημαντικό, στην ποιοτική βάση που έχουμε θέσει εξ' αρχής ως προαπαιτούμενο. Τρία χρόνια έπειτα από τη σύλληψη της ιδέας για ένα έντυπο διαφορετικό από κάθε αντίστοιχο που κυκλοφορούσε μέχρι τότε, θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε τους συντρόφους, φίλους και γενικότερα όσους μας γνώρισαν μέσω αυτού και στήριξαν την προσπάθειά μας. Ανακοινώνουμε με ιδιαίτερη χαρά ότι τα τεύχη #0, #1, #2 και #3 έχουν εξαντληθεί. Παρ' όλα αυτά, υπάρχει η δυνατότητα να τα διαβάσετε σε ψηφιακή μορφή.


Το νέο μας τεύχος, αναμένεται να κυκλοφορήσει σύντομα! Συνεχίζουμε μέσα από την έντυπή μας έκδοση να θέλουμε να κρατήσουμε όσο μπορούμε ζωντανό τον ρομαντισμό και τον ρεαλισμό του χειροπιαστού. Επιθυμούμε απέναντι στο εφήμερο και το απρόσωπο, να δώσουμε διάρκεια και σχήμα, να έρθουμε σε άμεση επαφή με όσους έχουν παρόμοιες ανησυχίες και να αγγίξουμε την ψυχή τους. Το "Μηδέν Τελεία" είναι εδώ, σε πείσμα των καιρών και των δυσκολιών. Και αυτό κάνει την κάθε ξεχωριστή κυκλοφορία του ακόμα πιο σημαντική.

Ξυπνάμε. Τώρα ή ποτέ.

| Τετάρτη 26 Σεπτεμβρίου 2012
Το πρωινό της Τετάρτης βρέθηκα ανάμεσα στους συγκεντρωμένους στο Σύνταγμα. Έχω βρεθεί αρκετές φορές στη ζωή μου σε ανάλογες συγκεντρώσεις - πορείες, στις οποίες δεν το κρύβω πως κάθε φορά νιώθω άβολα ανάμεσα στο «κόκκινο» πλήθος. Σήμερα έκανα κάποιες σκέψεις καθώς ο χρόνος κυλούσε και έβλεπα τις κινητοποιήσεις να κλιμακώνονται. Παρακολούθησα σχεδόν κάθε κίνηση, των περισσότερων σχηματισμών, για να καταλήξω ακόμη μία φορά στο συμπέρασμα: «τα κόμματα δεν είναι δυνατόν να λειτουργήσουν παρά μόνο διχαστικά-διαιρετικά».

Θα πει κάποιος, σπουδαία διαπίστωση! Δεν διαφωνώ. Δεν χρειάζεται να βρεθείς μερικές ώρες εκεί κάτω για να διαπιστώσεις κάτι για το οποίο είσαι υποψιασμένος a priori. Παρ’όλα αυτά το ανθρώπινο είδος πάντοτε προσπαθούσε να μεταδώσει αυτό που βλέπει, που βιώνει, που αισθάνεται, μέσα από λέξεις. Οι δικές μου οι λέξεις έχουν να κάνουν με τον Γιώργο, τον Μήτσο, τον Κώστα, που βρέθηκαν δίπλα μου, περάσαν μπροστά μου, με προειδοποίησαν όταν χρειάστηκε αλλά... δυστυχώς ήταν κομμουνιστές. Στην καλύτερη περίπτωση. Ίσως και να ήταν αριστεριστές τώρα που το σκέφτομαι. Ακόμη και αναρχικοί!

Όχι, δεν υπερασπίζομαι κανέναν κομμουνιστή, κανέναν αριστερό, κανέναν αναρχικό. Δεν προτείνω καμία ηλίθια ενότητα. Ο εχθρός όμως είναι εκεί έξω και σίγουρα δεν είναι κανείς από τους παραπάνω. Υπερασπίζομαι τη βούληση για ελευθερία, η οποία υπάρχει σε όλους εμάς και βρίσκεται μακριά απο τα δεσμά των κομμάτων, αυτών των βλαβερών οργανώσεων με τα ξεχωριστά τους κωλόπανα, την «κομματική» πειθαρχία και τα πολιτικά ήθη τους.

Η κοινωνία εδώ και χρόνια δέχεται την επίθεση του αντικοινωνικού κράτους. Η πρακτική όμως του «διαίρει και βασίλευε» καλά κρατεί. Και τα κόμματα είναι βασικό συστατικό του συστήματος. Για να ξεπεράσουμε το σύστημα λοιπόν, πρέπει να αφορίσουμε πολιτικά την κομματοκρατία. Για να γίνει αυτό πρέπει να είμαστε ρεαλιστές. Εντάξει, να φωνάξουμε όπως προστάζει η συνείδησή μας. Είμαστε Εθνικιστές! Αναρχικοί! Σοσιαλιστές! Δεν δίνω δεκάρα όμως για το «πού θ’ανάψουμε κεριά», δεν ενδιαφέρομαι για τον αναρχισμό της πρέζας και δεν θέλω να ζήσω στην εποχή του Μαρξ.

Ξυπνάμε. Τώρα ή ποτέ.

Rome - Panzerschokolade

 

Νο Copyright | www.exitarea.gr | για επικοινωνία: exitarea@yahoo.gr

Επιτρέπεται ελεύθερα η αναδημοσίευση, ακόμα και αν δεν αναφέρεται η πηγή