"Προφυλακιστέος κρίθηκε ο 63χρονος που συνελήφθη στην Καβάλα για τη σεξουαλική κακοποίηση της 9χρονης εγγονής της συζύγου του, ύστερα από καταγγελία του κοριτσιού.
Στην κατοχή του, μετά από έρευνα που διεξήχθη στο σπίτι του, βρέθηκε και υλικό παιδικής πορνογραφίας. Το πρωί της Πέμπτης η 9χρονη μετέβη στην Αστυνομική Διεύθυνση Καβάλας και κατήγγειλε τη σεξουαλική κακοποίησή της.
Η μικρή, με τη βοήθεια παιδοψυχολόγου, αποκάλυψε ότι ο 63χρονος ασελγούσε σε βάρος της από την ηλικία των 6 ετών, χωρίς ποτέ η ίδια να το εκμυστηρευτεί σε κανέναν. Μάλιστα, το πόρισμα του ιατροδικαστή επιβεβαιώνει τις καταγγελίες του ανήλικου κοριτσιού.
Ο ιατροδικαστής που
εξέτασε την ανήλικη, διαπίστωσε τραύματα στα γεννητικά της όργανα, που
συντείνουν σε μακροχρόνια σεξουαλική κακοποίησή της." (Αύγουστος 2012)
Δύο βιασμοί. Και όχι μοναδικοί. Δεκάδες επιβεβαιωμένα περιστατικά παιδεραστίας και βιασμών από την αρχή της χρονιάς, με ολοένα και μεγαλύτερη συχνότητα, όπως επισημαίνουν ειδικοί. Σταθερά στη χώρα μας καταγράφονται 250 - 300 περιστατικά βιασμών τον χρόνο. Ψυχασθενείς ασελγούν εις βάρος μικρών αγοριών και κοριτσιών, ανήμπορων τις περισσότερες φορές να αντιδράσουν. Και όταν προσπάθησαν να το κάνουν (βλέπε το πρόσφατο γεγονός με την παρ' ολίγον δολοφονία της Μυρτούς) το πλήρωσαν ακριβά.
"Ηθικισμός", θα πείτε πολλοί. Φυσιολογικότητα, θα το έλεγα εγώ.
Έχουμε μπροστά μας ένα μεγάλο κοινωνικό ζήτημα, ενταγμένο στη γενικότερη ανασφάλεια των ημερών. Φυσικά το φαινόμενο των βιασμών δεν λειτουργεί στο πλαίσιο της οικονομικής κρίσης, όμως παραμένει ένα ζήτημα, τη σημαντικότητα του οποίου αναδεικνύει μόνο κάποιος, όταν κατά το κοινώς λεγόμενο "του χτυπήσει το πρόβλημα την πόρτα". Όπως σχεδόν πάντοτε γίνεται. Μόνο λοιπόν οι γονείς και τα παιδιά που ήρθαν αντιμέτωποι με τέτοιες ενέργειες, μαρτυρούν τη φρίκη του να υφίσταται κάποιος τη μανία ενός νοσηρού εγκεφάλου. Παραμένουν ένα σιωπηρό όμως σύνολο, στη προσπάθειά τους να ξεπεράσουν αυτό που έζησαν και να μη θυμούνται τι τραύματα τους έχει αφήσει η όλη ιστορία. Έτσι το θέμα δεν αναδεικνύεται με την ανάλογη δυναμική από την κοινωνία. Και το χειρότερο είναι όταν ανάλογα με το τι πολιτικές σκοπιμότητες εξυπηρετούνται, χρησιμοποιείται από επιτήδειους και επαγγελματίες με κίνητρο προφανώς την ιδιοτέλεια και το πρόσκαιρο όφελος.
Διακρίνω λοιπόν μια υποκρισία στην ανάδειξη του βιασμού μόνο όταν ο θύτης είναι αλλόφυλος (βλέπε Πακιστανό). Έναν κανιβαλισμό ουσιαστικά και ένα θέατρο του παραλόγου σκηνοθετημένο από πολιτικούς, ΜΜΕ, διαμορφωτές κοινής γνώμης κλπ. Χωρίς να παραγνωρίζει λοιπόν κανείς το τεράστιο ζήτημα της μετανάστευσης και τις ανεξέλεγκτες διαστάσεις της εγκληματικότητας που συνδέονται με αυτό, είναι ανάγκη να αναδείξουμε την πράξη ως είναι, και όχι όπως θα θέλαμε να είναι, μέσα από παραμορφωτικούς φακούς. Και επειδή πριν από κάποιες μέρες συζητούσα με έναν γνωστό μου για τον βιασμό μιας ανήλικης τουρίστριας από κάποιον "νταή του νησιού", και μου είπε ότι "καλά της έκανε, ποιος ξέρει, μπορεί εκείνη να του κουνήθηκε", θεώρησα πρέπον από την πλευρά μου να παρουσιάσω το ζήτημα στη βάση του και όχι από το πρίσμα του "με αφορά ο βιασμός μόνο αν ο θύτης είναι ξένος".
Οι υγιείς κοινωνίες "χτίζουν" υγιείς ανθρώπους. Στις κοινωνίες που η παρακμή ανάγεται σε καθημερινότητα, θα αυξάνονται τέτοιου είδους φαινόμενα. Και δυστυχώς, αυτά δεν είναι "προνόμιο" μόνο των μεταναστών. Στην πραγματικότητα, οι βιαστές και οι παιδόφιλοι, τα κτήνη αυτά που σε κάποιες χώρες της εκδυτισμένης Ευρώπης απολαμβάνουν προνομίων που ισοδυναμούν σχεδόν με ...νομιμότητα, δεν έχουν πατρίδα. Έλληνες ή ξένοι, είναι το ίδιο αποκρουστικοί γιατί ασελγούν εις βάρος ανήλικων ψυχών, και εις βάρος της ατομικής και κοινωνικής ελευθερίας.