...είναι η Αριστερά στην εξουσία.
[...] Οι γκουρού της "παγκοσμιοποίησης" έχουν σημαδέψει με "κόκκινο" εκτός από τον βαθμό, και την ένταση με την οποία "ενώνεται σήμερα ο κόσμος" και ένα επίσης σημαντικό σημείο της "έκρηξης": εκείνο της συνεχούς καινοτομίας, του "νέου" που κατασπαράσσει το "παλαιό", το "καινούργιο", που έχει την δυνατότητα να καταστρέφει με συντριπτικό και σαρωτικό τρόπο όσα έχουν προηγηθεί, όχι μόνο στο απώτερο ή απώτατο παρελθόν, αλλά στην προηγούμενη χρονική "στιγμή". Θα κάνουμε την αυτονόητη, αλλά μάλλον απαραίτητη, παρατήρηση, ότι η τάση για ιλιγγιώδη μετάβαση στο "μέλλον", η κυριαρχική πρόθεση και δυνατότητα (;) ταχύτατης καταστροφής του παρελθόντος, δεν αφορά αποκλειστικά το οικονομικό πεδίο, αλλά, με όχημα τις νέες τεχνολογίες, περικυκλώνει το σύνολο των σχέσεων των εξουσιαζόμενων ανθρώπων.
Ο οικονομικός αρθρογράφος του περιοδικού Slate Τζέιμς Σουροβιέτσκι πριν από αρκετά χρόνια περιέγραφε χωρίς περιστροφές την "τάση" αυτή:
"Η καινοτομία αντικαθιστά την παράδοση. Το παρόν – ή ίσως το μέλλον – αντικαθιστά το παρελθόν. Τίποτα δεν έχει μεγαλύτερη σημασία απ’ αυτό που θα ακολουθήσει, και αυτό που θα ακολουθήσει μπορεί να επέλθει μόνο αν ανατραπεί εκείνο που υπάρχει τώρα. Κι ενώ αυτό καθιστά το σύστημα ιδανικό χώρο για καινοτομίες, το καθιστά συνάμα και δύσκολο για διαβίωση, γιατί οι περισσότεροι άνθρωποι προτιμούν κάποιο βαθμό ασφάλειας για το μέλλον από μια ζωή σχεδόν συνεχούς αβεβαιότητας… Δεν είμαστε υποχρεωμένοι ν’ αναδημιουργούμε τις σχέσεις μας με όσους συνδεόμαστε στενά, σε μια διαρκή βάση".
Τίποτα δεν έχει μεγαλύτερη σημασία από το να συνεχίσουμε να θυμόμαστε και ειδικά τις παροτρύνσεις να πάψουμε να θυμόμαστε, να βουτηχτούμε στην λήθη, να αποδεχθούμε την πλήρη απαξίωση του παρελθόντος.
Ο οικονομικός αρθρογράφος του περιοδικού Slate Τζέιμς Σουροβιέτσκι πριν από αρκετά χρόνια περιέγραφε χωρίς περιστροφές την "τάση" αυτή:
"Η καινοτομία αντικαθιστά την παράδοση. Το παρόν – ή ίσως το μέλλον – αντικαθιστά το παρελθόν. Τίποτα δεν έχει μεγαλύτερη σημασία απ’ αυτό που θα ακολουθήσει, και αυτό που θα ακολουθήσει μπορεί να επέλθει μόνο αν ανατραπεί εκείνο που υπάρχει τώρα. Κι ενώ αυτό καθιστά το σύστημα ιδανικό χώρο για καινοτομίες, το καθιστά συνάμα και δύσκολο για διαβίωση, γιατί οι περισσότεροι άνθρωποι προτιμούν κάποιο βαθμό ασφάλειας για το μέλλον από μια ζωή σχεδόν συνεχούς αβεβαιότητας… Δεν είμαστε υποχρεωμένοι ν’ αναδημιουργούμε τις σχέσεις μας με όσους συνδεόμαστε στενά, σε μια διαρκή βάση".
Τίποτα δεν έχει μεγαλύτερη σημασία από το να συνεχίσουμε να θυμόμαστε και ειδικά τις παροτρύνσεις να πάψουμε να θυμόμαστε, να βουτηχτούμε στην λήθη, να αποδεχθούμε την πλήρη απαξίωση του παρελθόντος.
Στις 11 Οκτωβρίου 1998 η Merrill Lynch δημοσίευσε ολοσέλιδες διαφημίσεις σε μεγάλες αμερικανικές εφημερίδες:
"Ο κόσμος είναι 10 χρόνων"
Γεννήθηκε όταν έπεσε το Τείχος, το 1989. Δεν πρέπει να μας εκπλήσσει το γεγονός ότι η νεαρότερη οικονομία του κόσμου – η παγκόσμια οικονομία – αναζητεί ακόμη τον προσανατολισμό της. Οι πολύπλοκοι ελεγκτικοί και εξισορροπητικοί μηχανισμοί που σταθεροποιούν τις οικονομίες ενσωματώνονται μόνο με την παρέλευση του χρόνου. Πολλές αγορές απελευθερώθηκαν μόλις πρόσφατα, διοικούμενες για πρώτη φορά από το λαϊκό αίσθημα κι όχι από την κρατική γροθιά. Από την θέση που βρισκόμαστε, τίποτα δεν μειώνει την υπόσχεση που δόθηκε, πριν από μια δεκαετία, από την κατάρρευση ενός περιτοιχισμένου κόσμου… Η εξάπλωση των ελεύθερων αγορών και της δημοκρατίας σε όλο τον κόσμο επιτρέπει σε περισσότερους ανθρώπους, παντού, να μετατρέψουν τις εμπνεύσεις τους σε επιτεύγματα. Και η τεχνολογία, κατάλληλα ελεγχόμενη και φιλελεύθερα διανεμημένη, έχει την δύναμη να εξαλείψει όχι μόνο γεωγραφικά αλλά και ανθρώπινα σύνορα. Η εντύπωση που μας δίνει είναι ότι ο άνθρωπος, αν και δεκάχρονος, εξακολουθεί να προσφέρει μεγάλες υποσχέσεις. Στο μεταξύ, κανείς δεν ισχυρίστηκε ποτέ ότι είναι εύκολο να μεγαλώνεις".
Διαβάστε περισσότερα: AnarchyPress
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου