Ο Αλέξης Τσίπρας έκανε μια βαρυσήμαντη δήλωση, από αυτές που συνηθίζει να κάνει τελευταία για να γυρίσουν λιγάκι τα φώτα της δημοσιότητας προς αυτόν και το κόμμα του. Δήλωσε ότι "αυτές οι εκλογές δεν είναι σαν τις άλλες", επισημαίνοντας ότι πρόκειται κατ' ουσίαν για εκλογές με χαρακτήρα εθνικό, ανάλογες ενός δημοψηφίσματος. Ίδιου τύπου δηλώσεις είχε κάνει και ο Πάνος Καμμένος, η Χρυσή Αυγή, αλλά και οι κυβερνητικοί σχηματισμοί. Αν γυρίσουμε πίσω τον χρόνο, πέντε χρόνια πριν, ακούγαμε αντίστοιχα λόγια από τους τότε διεκδικητές των ευρωβουλευτικών εδρών. Εκείνη την περίοδο, στις παρυφές της συνειδητοποίησης ότι η οικονομική κρίση θα αποτελέσει μια θλιβερή και καταστροφική πραγματικότητα για την Ελλάδα, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ κοντράρονταν για την πρωτιά, με τους συνήθεις υπόπτους να ακολουθούν κατά πόδας, με σαφώς μικρότερη δυναμική. Γρήγορα το ΠΑΣΟΚ ξεμπροστιάστηκε στην κοινωνία και έχασε τη δυναμική του, υποχρεωμένο πλέον να παρακολουθεί τις εξελίξεις σαν φτωχός (πλην το γεγονός ότι είναι στην κυβέρνηση) συγγενής, παρέχοντας την εκλογική του πελατεία στον ΣΥΡΙΖΑ, η ΝΔ έχει επίσης φθαρεί αρκετά ως κύρια υπεύθυνη μιας εγκληματικής πολιτικής που εφαρμόστηκε τα τελευταία χρόνια, το ΚΚΕ παραμένει μια ακίνδυνη σταθερά, ενώ το ΛΑΟΣ του 7% έχει αντικατασταθεί από την Χρυσή Αυγή. Νέα κόμματα που βρήκαν χώρο κυρίως λόγω της φθοράς της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ έχουν προκύψει (ΔΗΜΑΡ, ΑΝΕΛ) και γενικά μέσα σε αυτά τα χρόνια έγινε ένα φαινομενικό ανακάτεμα, θα το χαρακτήριζα καλύτερα ως έναν επαναπροσδιορισμό των συσχετισμών στην πολιτική σκακιέρα, που ίσως δημιουργεί σε πολλούς την ψευδαίσθηση ότι γίνεται κάποιου είδους επηρεασμός των πραγμάτων από τους ψηφοφόρους.
Η ουσία είναι ότι μπορεί τα κόμματα να αλλάζουν, όμως το θεσμικό πλαίσιο παραμένει ακριβώς το ίδιο. Οι αριθμοί, τα ποσοστά, η εναλλαγή πολιτικών κομμάτων και προσώπων δε λένε τίποτε απολύτως, αφού όλα συνεχίζουν να κινούνται εντός του υπάρχοντος πολιτικού συστήματος και στερούν την αυτοοργάνωση του λαού και τη δυνατότητά του να αναλάβει εκείνος την τύχη του. Όσο οι δομές παραμένουν ίδιες, δεν υπάρχει καμιά απολύτως πιθανότητα για αλλαγή, παρά μόνο για μικρές ίσως "αποκλίσεις", που απλά συντηρούν την κατάσταση και εγκλωβίζουν υγιή κόσμο σε αυτήν. Τα κύρια θύματα λοιπόν όλου αυτού του παραλογισμού είναι οι ψηφοφόροι, καθώς στην πλειοψηφία τους τα κόμματα υπάρχουν με σκοπό να στηρίζουν το εκάστοτε σύστημα, όμως οι ψηφοφόροι έχουν πάντοτε την πολιτικά ορθή ψευδαίσθηση ότι επηρεάζουν τα πράγματα και ότι με την επιλογή ενός κόμματος μπορούν να το ανατρέψουν. Απόδειξη αυτού αποτελεί το γεγονός ότι τα κόμματα λαμβάνουν μέρος στις ευρωεκλογές, ενισχύοντας έτσι με τη συμμετοχή τους το νεοευρωπαϊκό οικοδόμημα, για το οποίο εκ του ασφαλούς κάποια υποστηρίζουν ότι επιδιώκουν να το ανατρέψουν! Ακόμα και κόμματα δηλαδή που κατά καιρούς έχουν εκφραστεί με σκεπτικισμό ως προς την Ευρωπαϊκή Ένωση, παρασύρονται από το πλαίσιο που έχει επιβληθεί και γίνονται ένα με αυτό.
Όσοι στον κόσμο κινούνται εκτός των κομματικών σχηματισμών
(δηλαδή η συντριπτική πλειοψηφία τους) αλλά συνεχίζουν να ψηφίζουν, δεν έχουν πραγματικά καμία
προοπτική να επηρεάσουν οι ίδιοι τις εξελίξεις και αυτό πρέπει κάποια στιγμή να το καταλάβουν. Το δικαίωμα στην ψήφο αποτελεί ένα αποκούμπι για να ξεγελά μέσα στην πολιτική ορθότητα τους αφελείς που πιστεύουν ότι με το να εκλεγούν 2 ή 3 ή 10 ευρωβουλευτές, έγινε κάτι ουσιαστικό. Η αλήθεια είναι ότι γίνεται τόσος ντόρος για τις ευρωεκλογές, και μετά, όταν οι αποφάσεις θα λαμβάνονται στις αίθουσες του Στρασβούργου και των Βρυξελλών, δε θα ενδιαφέρει κανέναν αυτό, δε θα θυμούνται καν ποιοι είναι οι Έλληνες ευρωβουλευτές. Αυτή είναι η υποκρισία. Και σε αυτό το παράλογο δεν είναι δυνατόν να συνηγορήσουμε. Οι κάλπες σας περιμένουν, όπως πάντα. Τα κόμματα κάνουν για μια ακόμα φορά το καθήκον τους προς τη δημοκρατία. Οι πολιτικοί επαιτούν και απαιτούν, παρακαλούν και μας κουνούν την ίδια στιγμή το δάχτυλο. Όλα αυτά μέσα στον τελευταίο μήνα. Ένας ιδιότυπος βομβαρδισμός στην αξιοπρέπειά μας, στα υγιή αντανακλαστικά μας, στην νοημοσύνη μας ως ανθρώπων και πολιτών. Γυρίστε τους την πλάτη, είναι το καλύτερο που μπορείτε να κάνετε. Και συνεχίστε να παλεύετε καθημερινά για τη ζωή σας.
Αργύρης Στρατής
2 comments:
EYΓΕ Αργύρη! Όσο οι ηλίθιοι εξακολουθούν να ψηφίζουν οι ευφυείς μπορούν ανενόχλητοι να παράγουν Πολιτισμό!
Αριστοτέλης Ηρ. Καλέντζης
Το τραγικότερο όλων είναι ότι ακόμα και κόμματα που βροντοφωνάζουν για το μόρφωμα της ΕΕ, συμμετέχουν στις εκλογές ζητώντας την ψήφο σου για να έχουν θέση μέσα στο Ευρωκοινοβούλιο! Είναι φαίνεται της φιλοσοφίας ότι θα κάνουν την ανατροπή μέσα από το κάστρο του εχθρού τους. Για όσους έχουν λίγα δράμια μυαλό, αντιλαμβάνονται ότι δεν μπορείς να συμμετέχεις έστω και με συζητήσεις στα σχέδια του εχθρού που έχει ήδη καταλάβει την χώρα σου. Ας ξεκαθαρίσουν τα πράγματα γιατί τα έχουν μπερδέψει πολύ. Ή λες ότι είσαι υπό Κατοχή από την Ε.Ε και είσαι απέναντι της, ή συμφωνείς ότι σωτηρία είναι η Ε.Ε και συμμετέχεις σε αυτή. Τρίτη οδός δεν υπάρχει. Όλα τα άλλα είναι κουβεντούλες για να περνάει η ώρα στα τηλεοπτικά παράθυρα. Η κοινή πολιτική, τα κοινά σύνορα, η κοινή διακυβέρνηση, η κοινή γραμμή πλεύσης, η συμμετοχή στο υπάρχον κοινοβούλιο καθιστά τους πολιτικούς όλων των βαθμίδων και χρωμάτων απλά κοινούς εκτελεστές. Όταν περνά από το μυαλό σου ότι έχεις κοινά πράγματα που σε συνδέουν με τον κατακτητή τότε λέγεσαι συνεργάτης τους. Από την άλλη, με το χρυσωμένο χαπάκι της Δημοκρατίας που από Ελληνική μεταμορφώνεται με ταχύτατους ρυθμούς σε Ευρωπαϊκή, παύεις να έχεις το ελαφρυντικό ως πολίτης ότι έκανες το καθήκον σου συμμετέχοντας στην εκλογή των εκπροσώπων σου. Είσαι συμμέτοχος και κατ’ επέκταση συνεργάτης αυτών που καταργούν τα εθνικά σου σύνορα, την εθνική σου οικονομία, την εθνική σου ταυτότητα, την εθνική σου ανταγωνιστικότητα, την εθνική σου υπόσταση. Επιλογή δική σου να χορεύεις στον ρυθμό που θα σου βαράει ο Σουλτς από την Κομισιόν αντί να χορεύεις εσύ, ως ανεξάρτητος και ελεύθερος, αυτόν και τους ομοίους του, στο ταψί.
Δημοσίευση σχολίου