Ελλήνων Πάσχα: η σφαγή της αγάπης

Το άρθρο αυτό δεν έχει ως σκοπό να σας χαλάσει το διήμερο και να προσθέσει τόνους μιζέριας στη ζωή σας. Εάν δε θέλετε να το διαβάσετε, μπορείτε να σταματήσετε εδώ. Οι παρακάτω σκέψεις  έρχονται με αφορμή μια κατάσταση παράλογη και υποκριτική, εκφράζοντας την έντονη αποδοκιμασία για τις αποκαλούμενες "ημέρες αγάπης και χαράς". Αυτό το άθλιο, αιματοβαμμένο, κτηνώδες Πάσχα, έρχεται κάθε χρόνο να μας θυμίζει σε χριστιανικό φόντο την κατάπτωση του Έλληνα.  Τόσο το θρησκευτικό περιεχόμενο, όσο και η συνολική θεώρηση της συγκεκριμένης "γιορτής", ζέχνουν, από μπόλικη υποκρισία και τη δυσωδία της ελληνικής υποκουλτούρας, η οποία έχει ντυθεί στα χρώματα της παράδοσης. Μια τέτοια παράδοση στέκεται αβασάνιστα περιττή και άχρηστη και πρέπει να αντιμετωπίζεται με απαξίωση και οπωσδήποτε καταγγελτικό λόγο.

Εκατοντάδες χιλιάδες αμνοερίφια σφάζονται για να καταλήξουν μετά από μια αρρωστημένη διαδικασία στις σούβλες και έπειτα στα στομάχια των συμπατριωτών μας, και πρόκειται για ζώα, τα οποία ως ήρεμα και πράα που είναι, δεν διαθέτουν κανένα φυσικό μηχανισμό για να μπορέσουν να αμυνθούν έναντι όλης αυτής της βαναυσότητας που υφίστανται. Δεν μπορούν να τρέξουν γρήγορα, να πετάξουν ή ακόμα να δαγκώσουν. Το μόνο που μπορούν να κάνουν εκείνη την τραγική στιγμή που απειλείται η ζωή τους, είναι να βελάξουν με όση δύναμη τους μένει. Περιμένουν στην ουρά πανικοβλημένα, νιώθουν το τι έρχεται, αισθάνονται τον φόβο μπροστά στην οσμή του θανάτου. Η κορτιζόλη (χημική ουσία που προκαλεί καρκίνο στον ανθρώπινο οργανισμό) εκτοξεύεται στα ύψη. Το κοφτερό μαχαίρι έρχεται σύντομα να ξεσκίσει τη σάρκα τους. Το αίμα αναβλύζει και τα ζώα τινάζονται με σπασμούς μέχρι να χυθεί η σταγόνα εκείνη που θα τα παραδώσει στον θάνατο. Ο σφαγέας τα κατεβάζει από το τσιγκέλι και αρχίζει το γδάρσιμο, το ξεντέριασμα και το ξερίζωμα των εσωτερικών τους οργάνων. Στις αγορές, οι κρεοπώλες μοστράρουν τα άψυχα και κακοπαθημένα πτώματα των αμνών και τα εντόσθιά τους, γνωρίζοντας ότι αυτό το θέαμα δεν προκαλεί καμία αισθητική ή ηθική δυσαρέσκεια, αφού άλλωστε το αγοραστικό κοινό είναι εθισμένο σε τέτοιου είδους θεάματα. Ο κόσμος "παίζει μπουνιές" στην κυριολεξία για να διαλέξει το τελευταίο φτηνό αρνί. Αργότερα θα σπάει τα κεφάλια των ζώων, θα τρώει τα μυαλά, τα μάτια και τη γλώσσα, θα γλύφει τα δόντια τους, θα τρώει τα έντερα και τα αμελέτητά τους... Οποία λογική σε μια συμπεριφορά που μόνο σε ζόμπι παραπέμπει...

 

Όλη η παραπάνω βαρβαρότητα φτάνει στο αποκορύφωμά της με το σούβλισμα του δύστυχου ζώου. Το παλούκι αποτελεί σύμβολο της κυριαρχίας και της σαδιστικής πλευράς της εξουσίας, και μας έγινε γνωστό από τα σχετικά ήθη της οθωμανικής αυτοκρατορίας. Ο θάνατος κατά παρόμοιο τρόπο προοριζόταν για ειδεχθείς κακούργους ή για όσους αντιστέκονταν στην κρατική εξουσία. Η πρακτική του βιασμού των υποταγμένων, το παλούκωμα και άλλα παρεμφερή βασανιστήρια έχουν την ίδια αιτία. Η εικόνα, όμως, ενός ζώου στη σούβλα είναι από μόνη της βάρβαρη ακόμη και χωρίς να παραπέμπει στους παραπάνω συμβολισμούς.

Αυτή είναι η ωμή πραγματικότητα που καταλήγει ψημένη στο πιάτο μας και σίγουρα, αν τα σφαγεία διέθεταν γυάλινους τοίχους, τότε η πλειοψηφία των ανθρώπων δεν θα τρεφόταν με ζώα. Μπροστά στην υποκρισία Εκκλησίας, Κράτους και χριστιανικού ποίμνιου, σας καλούμε να αναλογιστείτε την ηθική πλευρά του ζητήματος και να προτάξετε την συμπόνοια και την αγάπη για τα ζώα, ως το κυρίαρχο μήνυμα των ημερών. Διότι η εκμετάλλευση ζώου από άνθρωπο είναι άρρηκτα σχετιζόμενη με την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Και το ελληνικό Πάσχα, μαζί με όλο το υπόλοιπο πακέτο με τις αηδίες περί Ανάστασης και σωτηρίας ψυχών, αποτελεί το άκρον άωτον της υποκρισίας και ψευτιάς της παραπαίουσας ελληνικής κοινωνίας.

Κώστας Κ.
παραπομπές/αναφορές: Πανελλαδική Φιλοζωική και Περιβαλλοντική Ομοσπονδία