Αυτή την ώρα τα καθεστωτικά μέσα ενημέρωσης μεταδίδουν λεπτό προς λεπτό την "σκληρή" μάχη της κυβέρνησης με την τρόικα. Σκληρή μάχη και διαπραγματεύσεις για να κλείσουν το νέο πακέτο μέτρων εν όψει της επικείμενης δόσης. Στην πραγματικότητα αυτό που συμβαίνει είναι μια υποκριτική πράξη τύπου "καλός μπάτσος - κακός μπάτσος" με τον ρόλο του τελευταίου στους τροϊκανούς. Οι απαθείς τραπεζίτες δήθεν πιέζουν για ασφυκτικά μέτρα, οι δικοί μας αντιστέκονται σθεναρά(!) και στο τέλος βγαίνουν νικητές κόβοντας τα μέτρα κάπου στη μέση ώστε να τα καταπιεί η μπουρζουαζία. Και τους έχουμε όλους ευχαριστημένους.
Μετά το πέρας των διαπραγματεύσεων και την μετέπειτα ψήφιση των μέτρων, δεν θα αργήσει η ώρα που ο λοβοτομημένος ελληνικός λαός θα κληθεί να εργαστεί περισσότερες ώρες, να αμοιφθεί κατα το ήμισυ, να απολυθεί με ένα ευτελές ποσό, να πεθάνει αβοήθητος σε κάποιο ράντζο νοσοκομείου ή να ταπεινωθεί ως υπερήλικας συνταξιούχος.
Το θέμα ξεφεύγει απο τον υλισμό. Δεν είναι τα χρήματα που μας κόβουν. Δεν είναι τα φάρμακα που αρνούνται να μας χορηγήσουν. Δεν είναι που μας θέλουν απαίδευτους. Δεν είναι τα εργασιακά κεκτημένα που καταρρέουν. Περισσότερο απο όλα είναι η ανθρώπινη αξιοπρέπεια και είναι η τιμή μας που πλήττεται. Όλα τα προηγούμενα θα μπορούσαμε να τα ανακτήσουμε.
Δυστυχώς όμως ένας ολόκληρος λαός αρνείται να αντιδράσει και παραμένει στη μεθαδόνη. Ως πότε;