Ζώνη διαφυγής

Ζώνη διαφυγής
Όχι η Ιστορία, αλλά τα είδωλα είναι που κατέρρευσαν. Επιτέλους, μπορούμε να ανασάνουμε ελεύθερα και να χαρούμε τη νέα αρχή δίχως περιττά εμπόδια να μας φράζουν τη θέα.

Φυγή προς τα εμπρός

Φυγή προς τα εμπρός
Καθ' οδόν ανακαλύπτουμε, συνθέτουμε, προσδιορίζουμε και επαναπροσδιοριζόμαστε, δοκιμάζουμε και δοκιμαζόμαστε. γινόμαστε δημιουργοί δεδομένων και αξιών.

Το Αιώνιο Διάβα της Ζωής

Το Αιώνιο Διάβα της Ζωής
Τώρα εμείς δημιουργούμε τον Χάρτη και η Οδός είναι τα δικά μας βήματα. Εμείς θέτουμε τους οδοδείκτες για όσους θέλουν να ταξιδέψουν μαζί μας.

_

_

Περιοδικό "Μηδέν Τελεία": διαθέσιμα σε ψηφιακή μορφή τα πρώτα τέσσερα τεύχη μας

Από το 2011 και με συνέπεια, η διαχειριστική ομάδα του Exit Area εκδίδει το περιοδικό "Μηδέν Τελεία". Στα τέσσερα τεύχη του, προσπαθήσαμε και συνεχίζουμε να επιχειρούμε την υπέρβαση των στεγανών, με μια ξεχωριστή αρθρογραφία απέναντι στην ιδεολογική και πολιτική ορθότητα, ενάντια στο καταστροφικό δίπολο Δεξιάς και Αριστεράς, με κεντρικούς θεματικούς άξονες τον Φυλετισμό και την Αναρχία. Με τις τόσες δυσκολίες που συναντούμε καθημερινά, με τη δεδομένη κρίση που περνάει η έντυπη έκδοση, το περιοδικό μας στέκεται ακόμα όρθιο, και το πιο σημαντικό, στην ποιοτική βάση που έχουμε θέσει εξ' αρχής ως προαπαιτούμενο. Τρία χρόνια έπειτα από τη σύλληψη της ιδέας για ένα έντυπο διαφορετικό από κάθε αντίστοιχο που κυκλοφορούσε μέχρι τότε, θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε τους συντρόφους, φίλους και γενικότερα όσους μας γνώρισαν μέσω αυτού και στήριξαν την προσπάθειά μας. Ανακοινώνουμε με ιδιαίτερη χαρά ότι τα τεύχη #0, #1, #2 και #3 έχουν εξαντληθεί. Παρ' όλα αυτά, υπάρχει η δυνατότητα να τα διαβάσετε σε ψηφιακή μορφή.


Το νέο μας τεύχος, αναμένεται να κυκλοφορήσει σύντομα! Συνεχίζουμε μέσα από την έντυπή μας έκδοση να θέλουμε να κρατήσουμε όσο μπορούμε ζωντανό τον ρομαντισμό και τον ρεαλισμό του χειροπιαστού. Επιθυμούμε απέναντι στο εφήμερο και το απρόσωπο, να δώσουμε διάρκεια και σχήμα, να έρθουμε σε άμεση επαφή με όσους έχουν παρόμοιες ανησυχίες και να αγγίξουμε την ψυχή τους. Το "Μηδέν Τελεία" είναι εδώ, σε πείσμα των καιρών και των δυσκολιών. Και αυτό κάνει την κάθε ξεχωριστή κυκλοφορία του ακόμα πιο σημαντική.

Οι αθώοι δεν γνωρίζουν γιατί μπορεί να βρίσκονται πίσω από τα σίδερα

| Δευτέρα 27 Αυγούστου 2012
Το πιο εντυπωσιακό πράγμα στους ζωολογικούς κήπους δεν είναι οι υποδομές τους - τα κλουβιά, τα μπαρ, οι τοίχοι, τα παράθυρα, οι τάφροι, και τα περιβλήματα, ο κλειστός κόσμος της μοναξιάς και του πόνου διάτρητος με κραυγές μέσα στη νύχτα, οι υγρές και άσχημες μυρωδιές της κακοφορμίζουσας ασθένειας και της δυστυχίας . Αντίθετα, το κύριο ενδιαφέρον των ζωολογικών κήπων βρίσκεται στην υποκείμενη ψυχολογία, στην ανθρώπινη νοοτροπία που προσπαθεί να δαμάσει τη φύση, να εξημερώσει τα άγρια ζώα, να ασκήσει τη θέλησή της για εξουσία πάνω σε αυτό που θεωρεί κατώτερο του εαυτού της, στις επιστημολογίες της ιεραρχίας και του κράτους που έχουν σηματοδοτήσει το σύνολο του δυτικού πολιτισμού από την έναρξή του. Οι αρχιτεκτονικές του διαχωρισμού υπάρχουν όχι για να μας αποκόψουν από τα ζώα του ζωολογικού κήπου, αλλά από το φυσικό κόσμο στο σύνολό του, αποτελούν οντολογικές διαχωριστικές γραμμές. Οι ζωολογικοί κήποι μας χωρίζουν όχι μόνο από συγκεκριμένα ζώα, αλλά γενικότερα, από τη δική μας ζωικότητα, την εξελικτική μας κληρονομιά, τους βιολογικούς προγόνους μας - το αισθανόμενα και σκεπτόμενα όντα, με τα οποία μοιραζόμαστε τη δυναμική περιπέτεια της εξέλιξης και των οποίων η ύπαρξη άνοιξε το δρόμο για τη δική μας. Έτσι, οι τοίχοι δεν είναι τόσο ένα φυσικό όσο ένα πολιτιστικό μέσο διαχωρισμού, διαιρούν τη ζωή σε "εμάς" εναντίον "αυτών" αντί να δημιουργούν μια εξελικτική συνέχεια.

Αυτοί που πηγαίνουν στους ζωολογικούς κήπους καταλαμβάνουν τη θέση των θεατών, προμηθευτών ενός βλέμματος που αντικειμενοποιεί τα ζώα και τα υποβιβάζει σε μια εξευτελισμένη και κατώτερη κατάσταση ύπαρξης. Η απλή πράξη του κοιτάγματος καθιερώνει μια σχέση εξουσίας, αφού ο θεατής ορίζει τον οπτικό του στόχο με τις περιφρονητικές αξίες που τον πληροφορούν τα μάτια του. Δεν υπάρχει καμία κατανόηση ή σεβασμός, όταν το υποκείμενο εκλαμβάνεται σαν ένα αντικείμενο για ψυχαγωγία. Το να κατασκοπεύσετε τους παρατηρητές είναι εκνευριστικό, επειδή μπορείτε να δείτε πόσο επιπόλαια είναι η εμπειρία τους, και πόσο εθισμένοι είναι στη θλίψη και τη μοναξιά των ζώων σε αιχμαλωσία. Όπως παρατηρεί ο Malamud, οι άνθρωποι που βλέπουν τα ζώα στο ζωολογικό κήπο δεν έχουν περισσότερες πιθανότητες να τα σεβαστούν απ' ό, τι θα είχαν να εκτιμήσουν την πολιτιστική ποικιλομορφία με την εξέταση των σκουρόχρωμων ανθρώπων πίσω από τα κάγκελα των θηριοτροφείων του δέκατου ένατου αιώνα. Οι ζωολογικοί κήποι μιλούν ταυτόχρονα για τα ζώα-αντικείμενα που εκμεταλλεύονται, και τους άνθρωποι που κυριαρχούν. Η αποστροφή των ζωολογικών κήπων είναι μια προβολή του τρόμου, που στοιχειώνει το ανθρώπινο πνεύμα , την απόλυτη αποστροφή του από τις δικές του ψυχικές ρίζες και τη ζωική του προέλευση. Όταν κοιτάζουμε μέσα από τα κάγκελα τα κλεισμένα ζώα, τα δασύτριχα εμπορεύματα που έχουν φυλακιστεί για διασκέδαση, παρατηρούμε το πρόσωπο της δικής μας αποξένωσης. Ταυτόχρονα, βλέπουμε τις αμαρτίες του παρελθόντος μας και την απονέκρωση του μέλλοντός μας, πώς εμείς οι ίδιοι θα παρακμάσουμε με το θάνατο της φύσης. Όταν ατενίζουμε τους γενετικούς μας αδελφούς που ποτέ δεν κοιτάνε πίσω σε μας, υποβιβάζουμε τους εαυτούς μας . Το γεγονός ότι - όπως ανούσια λένε οι γονείς - τα παιδιά τους "απολαμβάνουν" το ζωολογικό κήπο δεν αποτελεί ένα επιχείρημα υπέρ, αλλά μια ανησυχητική ένδειξη ενός πρώιμου σταδίου στρέβλωσης ενός νεαρού μυαλού. Προφανώς, η απόλαυση του πόνου των άλλων είναι καλή διασκέδαση για όλη την οικογένεια.

Steven Best: Οι ζωολογικοί κήποι και το τέλος της φύσης




Rome - Panzerschokolade

 

Νο Copyright | www.exitarea.gr | για επικοινωνία: exitarea@yahoo.gr

Επιτρέπεται ελεύθερα η αναδημοσίευση, ακόμα και αν δεν αναφέρεται η πηγή