Αρθρογραφία ενάντια στην εκλογική διαδικασία

Η ουσία είναι ότι μπορεί τα κόμματα να αλλάζουν, όμως το θεσμικό πλαίσιο παραμένει ακριβώς το ίδιο. Οι αριθμοί, τα ποσοστά, η εναλλαγή πολιτικών κομμάτων και προσώπων δε λένε τίποτε απολύτως, αφού όλα συνεχίζουν να κινούνται εντός του υπάρχοντος πολιτικού συστήματος και στερούν την αυτοοργάνωση του λαού και τη δυνατότητά του να αναλάβει εκείνος την τύχη του. Όσο οι δομές παραμένουν ίδιες, δεν υπάρχει καμιά απολύτως πιθανότητα για αλλαγή, παρά μόνο για μικρές ίσως "αποκλίσεις", που απλά συντηρούν την κατάσταση και εγκλωβίζουν υγιή κόσμο σε αυτήν. Τα κύρια θύματα λοιπόν όλου αυτού του παραλογισμού είναι οι ψηφοφόροι, καθώς στην πλειοψηφία τους τα κόμματα υπάρχουν με σκοπό να στηρίζουν το εκάστοτε σύστημα, όμως οι ψηφοφόροι έχουν πάντοτε την πολιτικά ορθή ψευδαίσθηση ότι επηρεάζουν τα πράγματα και ότι με την επιλογή ενός κόμματος μπορούν να το ανατρέψουν.

Αργύρης Στρατής,  Exit Area: Αυτές οι εκλογές είναι ακριβώς όπως οι άλλες

Η αντιμετώπιση της διαδικασίας στη βάση της εκλογικής απεργίας έγκειται στην ουσία της πρώτης ως δομικού στοιχείου του κράτους και της δημοκρατίας. Δεν προτάσσουμε την αποχή από τις εκλογές ως μια καιροσκοπική άρνηση (τέτοιες κατά καιρούς είδαμε πολλές), αλλά ως σαφή θέση, ως μια από τις απελευθερωτικές διεργασίες από τη μέγγενη του κρατισμού και της πολιτικής, από την αιχμαλωσία των ανθρώπων από τους επίδοξους διαχειριστές του. Σας καλούμε να μην ενδώσετε σε αυτό τον προφανή υποβιβασμό της ανθρώπινης αξιοπρέπειας στο επίπεδο ενός αριθμού, ενός ψηφοφόρου, και να αγνοήσετε με όλη τη συνειδητή σας δύναμη τις επερχόμενες εκλογές. Η αποχή όλων μας, είναι μια πράξη ειλικρινής, μια στάση αγέρωχη που μας φέρνει ένα ακόμα βήμα πιο κοντά σε έναν νέο κόσμο δημιουργίας και ελευθερίας, που θα ανατείλλει από τα συντρίμμια του σύγχρονου αυτού εκτρώματος.

Από τη συντακτική ομάδα,  Exit Area: Εκλογική Απεργία, επιλογή ενάντια στο πολιτικό σύστημα

Το σημαντικό λοιπόν δεν είναι η ψήφος. Κάθε άλλο. Να κρατήσουμε το κεφάλι ψηλά, τον σεβασμό στη ράτσα μας, να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων και να χτυπήσουμε όταν μας δοθεί η ευκαιρία. Να δώσουμε κοινωνικούς αγώνες εκεί που πλειστηριάζονται σπίτια, που κόβονται βασικά αγαθά όπως το ρεύμα και το νερό, εκεί που στενάζουν οι δικοί μας άνθρωποι. Αυτό έιναι σημαντικό. Να δώσουμε τον καλό αγώνα, τότε που πραγματικά θα είμαστε χρήσιμοι και όχι για  ένα πρωινό πίσω από ένα "αιματοβαμμένο" παραβάν.

Δημήτρης Λ.,  Exit Area: περασμένα, αλλά όχι ξεχασμένα

Ας σημειώσουμε στο σημείο αυτό ότι με την προτροπή μας για αποχή δεν τρέφουμε αυταπάτες ότι μια μέρα θα αφυπνιστούν οι μάζες και δεν θα πάνε να ψηφίσουν, θα καταρρεύσει το πολιτικό σύστημα και τότε όλα θα είναι καλά και όμορφα. Αναγνωρίζουμε ότι μια κοινωνία για να αλλάξει χρειάζονται σκληρές διαδικασίες και πρώτα απ’ όλα διαμόρφωση ανθρώπων. Παρ’ όλα αυτά δεν είμαστε για κανένα λόγο διατεθειμένοι να συμβιβαστούμε και να μπούμε στη λογική του ψηφοφόρου. Ούτε επειδή για πολλούς ίσως είναι πιο συνετό, ούτε διότι φαινομενικά δεν έχουμε άλλη επιλογή. H αποχή όχι μόνο από την εκλογική διαδικασία, αλλά γενικώς από αυτό που σήμερα καλείται πολιτική, αν αυτό γίνεται με συνείδηση είναι δείγμα πνευματικής ανωτερότητας και ποιοτικών χαρακτηριστικών, τα οποία απουσιάζουν εμφανώς από τόσο από το μέσο ψηφοφόρο, όσο και από το μέσο «αγανακτισμένο», τον οποίο όλοι έχουμε ακούσει να διαμαρτύρεται για τους "προδότες πολιτικούς" και ο οποίος ως εκ τούτου αδυνατεί να κατανοήσει μια προτροπή σαν κι αυτήν του Ιουλίου Έβολα: "πρέπει να πράττουμε έτσι, ώστε εκείνο επάνω στο οποίο δεν μπορούμε να επιδράσουμε να μην μπορεί και αυτό να επιδράσει επάνω σε εμάς."

Pacceka, Exit Area: Απολιτεία, στάση ζωής

Η συμμετοχή στις εκλογές αναπαράγει την καθεστηκυία τάξη. Ακόμα και η ψήφος σε ένα "μικρό" κόμμα δηλώνει την αποδοχή του τέλματος της αστικής δημοκρατίας. Τι πρέπει να γίνει: 1. Αντίσταση στο δημοκρατικό πολίτευμα, τις πολιτικές διαδικασίες του, τις κρατικές δυνάμεις καταστολής και στον εκτραχηλισμό των ανθρώπων. 2. Αυτοοργάνωση σε αυτοδιαχειριζόμενες κοινότητες, με γνώμονα το κοινό καλό της συλλογικότητας. 3. Αλληλεγγύη στους απόκληρους του κοινωνικού κατεστημένου. Μόνο έτσι θα κατορθώσουμε να οικοδομήσουμε μία νέα κοινωνία, όπου θα μεταρσιωθεί το ευ ζην σε αυταξία, ενώ ο homo consumens θα καεί στην νεκρική πυρά του τεθνηκότος καθεστώτος.

O Άγνωστος Χ, Exit Area: περί αποχής από τις εκλογές

Στον επόμενο λοιπόν που (καλοπροαίρετα ή μη) σας κουνήσει το δάχτυλο για να σας στείλει στην κάλπη, απαντήστε του κατάλληλα χωρίς να αισθάνεστε καμία ενοχή για την πράξη (ή "απραξία") σας, και αποδείξτε του τη δική του ενοχή, για τη συμβολή του στην ξεκάθαρη στήριξη των θεσμών του κράτους, εφ' όσον εκείνος διαθέτει έστω ένα μικρό ψήγμα επαναστικότητας μέσα του. Πείτε του ότι η προσπάθειά του για να σας σύρει στον εξευτελισμό προσκρούει σε τοίχο, διότι δεν είστε ένας νέος ή μια νέα που δεν έχει ενδιαφέρον, αλλά που καθημερινά αγωνίζεται με όση δύναμη διαθέτει για να πέσει το κράτος που εκείνος στηρίζει. Και ότι θα πρέπει να σκεφτεί καλά πώς προσδιορίζει την ουσία στη δική του συμμετοχή σε όλο αυτό το θέατρο του παραλόγου.

Κώστας Κ., Exit Area: εκλογές και αυταπάτες

Διαβάστε περισσότερα »

Οι αρχέγονες ρίζες της Πρωτομαγιάς

Η Πρωτομαγιά, όπως και η προηγούμενη νύχτα της 30ής Απριλίου, αποτελούν τη γιορτή της άνοιξης, της φύσης και το μαγιάτικο στεφάνι είναι το μοναδικό έθιμο αυτής της μέρας που έχει μείνει και τηρείται μέχρι σήμερα, ακόμη και χωρίς να γνωρίζει ο σύγχρονος άνθρωπος τη σημειολογία του, όμως όχι μόνο αυτά. Κάθε τέτοια μέρα ένα λουλουδένιο στεφάνι στολίζει τις πόρτες των σπιτιών. Ο εορτασμός της Πρωτομαγιάς, έχει τις ρίζες του στις αρχαίες παγανιστικές εορτές του παρελθόντος. Πολλά από τα αρχαία έθιμα έχουν επιβιώσει μέχρι και σήμερα. Η σημασία της ημέρας της Πρωτομαγιάς για τους αρχαίους λαούς οφείλεται στο γεγονός πως ημερολογιακά (για το βόρειο ημισφαίριο) η πρώτη ημέρα του Μαΐου βρίσκεται ανάμεσα στην Εαρινή Ισημερία και το Θερινό Ηλιοστάσιο, τοποθετείται δηλαδή στην αρχή της άνοιξης.

Οι πρώτοι εορτασμοί της Πρωτομαγιάς ξεκίνησαν στην προ-χριστιανική Ευρώπη, με γιορτές όπως το κέλτικο Μπελτέιν και την εωσφορική γιορτή της Νύχτας του Walpurgis στην κεντρική και βόρεια Ευρώπη και πραγματοποιούνται μέχρι και σήμερα. Με τον εκχριστιανισμό και την πτώση της Ευρώπης, πολλές από αυτές τις γιορτές είτε απαγορεύτηκαν, είτε έλαβαν χριστιανικό χαρακτήρα, άλλωστε έτσι επικράτησε ο χριστιανισμός, ενσωματώνοντας τις γιορτές και τα έθιμα που έβρισκε. Οι ρίζες στην αρχαιότητα, κρατάνε στο ασυνείδητο όλους τους συμβολισμούς της αρχέγονης Φύσης, της ίδιας της Ζωής.

Ο Γκαίτε στο γνωστό του λογοτεχνικό έργο "Φάουστ", περιγράφει στο κεφάλαιο με τίτλο "Βαλπούργια Νύξ" μία απο τις πιο διάσημες σκηνές του μυθιστορήματός του. Στο ψηλότερο βουνό του Harz, το Brocken, ο Μεφιστοφελής παίρνει τον Φάουστ επάνω στο Brocken τη συγκεκριμένη νύχτα με σκοπό να τον δελεάσει. Εκεί ο Φάουστ γίνεται μάρτυρας μιας άγριας νύχτας διασκέδασης ανάμεσα στις μάγισσες και άλλα πλάσματα της γερμανικής λαογραφίας. Ακολουθεί ένα απόσπασμα:

ΦΑΟΥΣΤ

Μεσ’τον λαβύρινθο των λόγγων να πλανάσαι

στους βράχους ύστερα ν’αναρριχάσαι

που αιώνι’ αναβρύζουν, πέφτουν τα νερά

αυτή’ναι τέτοιων δρόμων η χαρά

Η άνοιξις μεσ’στη σημύδα κλώθει

ως και το πεύκο αρχίζει να τη νοιώθει

ΦΑΟΥΣΤ  -ΜΕΦΙΣΤΟΦΕΛΗΣ - ΛΑΜΠΥΡΙΣ

(εν αμοιβαίω άσματι)

Ιδού μπαίνομεν στη σφαίρα των ονείρων, της μαγείας

έλα συ, φιλοτιμήσου να μας φέρεις εκεί πέρα

στις απέραντες εκτάσεις μυστηρίου κι ερημίας

Ρύακες μες στα χορτάρια

τρέχουνε και στα λιθάρια

Άκουσα μουρμουρισμόν;

ή τραγούδια, ή λυγμόν;

Είναι τάχα η φωνή ουρανίων ημερών;

Πόθους, έρωτα υμνεί κι η ηχώ αντιφωνεί

ΜΕΦΙΣΤΟΦΕΛΗΣ

Ο Μαμμωνάς ο άρχων για την παννυχίδα

τ’ ανάκτορά του μεγαλοπρεπώς φωταγωγεί

να φθάσει δεν αργεί το σμήνος

των οργιαστών, ωσάν την καταιγίδα

ΦΑΟΥΣΤ

Φρενιάζει στον αέρα η τρικυμία

με πόση με κτυπά μανία!

ΜΕΦΙΣΤΟΦΕΛΗΣ

Επύκνωσε η καταχνία το σκότος

μέσα στα δάση, άκουσε ποιος κρότος

οι κουκουβάγιες τρομαγμένες φτερουγίζουν

άκουσε, πώς οι στύλοι, τρίζουν!

Α:A:A

Διαβάστε περισσότερα »

Εκλογές και αυταπάτες

Πλησιάζοντας προς την Κυριακή των εκλογών, βρισκόμαστε για άλλη μια φορά ενώπιον εκβιασμών από τα συστημικά παπαγαλάκια, τους κομματικούς νταβατζήδες και τους μεμονωμένους εξυπνάκηδες, "αγωνιούντες" για τα πολιτικά πράγματα και το μέλλον της Ελλάδας. Οποία υποκρισία, να μας κατηγορούν ότι με το λόγο αποστροφής μας προς την εκλογική διαδικασία, αβαντάρουμε το σύστημα αφού - ισχυρίζονται ότι - με την αποχή μας δίνουμε χώρο στα μεγάλα κόμματα και γυρίζουμε την πλάτη μας στα προβλήματα. Κάνουν μεγάλο λάθος, αλλά η αλήθεια είναι ότι το κάνουν συνειδητά! Είναι υποκριτές, διότι το πραγματικό ενδιαφέρον όλων είναι να υποστηρίξουμε αποκλειστικά το δικό τους κόμμα, με αποτέλεσμα να διατηρούν την πελατεία τους, η οποία δεν τρέφεται από κάποιο ενδιαφέρον για αλλαγή των πολιτικών πραγμάτων, αλλά από ως επί το πλείστον μικροκομματικά και προσωπικά οφέλη. Φτάνουν μέχρι και στο σημείο να χρησιμοποιούν λόγια Αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων για να μας πείσουν πως η συνειδητή μας αποχή από το εκλογικό παραλήρημα των ημερών αποτελεί πράγμα που ισοδυναμεί με αποστροφή προς τη δημοκρατία. Τους ενημερώνουμε ότι γνωρίζουμε πολύ καλά ότι το υπάρχον πολιτικό πλαίσιο αποτελεί κάτι εκ διαμέτρου διαφορετικό από το αντίστοιχο της Αρχαίας Ελλάδας, αλλά ανεξάρτητα από αυτό, ότι δεν διατηρούμε κανενός είδους δημοκρατικό αντανακλαστικό, όσο η ίδια η δημοκρατία δεν αποτελεί τον θεματοφύλακα της "εξουσίας του λαού". Και είναι βέβαιο πως οι εκλογές δεν έρχονται για να ενισχύσουν τη λαϊκή κυριαρχία, αλλά για να ανακατέψουν απλά κάποια χαρτιά στην τράπουλα, η οποία όμως παραμένει πάντα η ίδια. Όσο το θεσμικό πλαίσιο δε μεταβάλλεται, τόσο θα φωνάζουμε με όλη την ειλικρινή μας δύναμη ότι η συμμετοχή στην πολιτική αποτελεί αποδοχή της εξουσιαστικής λογικής "άρχειν και άρχεσθαι". 

"Καλύτερα ρίξτο άκυρο ή λευκό, ρίξτο σε ένα μικρό κόμμα, ρίξτο σε έναν τρελό και παλαβό, αλλά έλα οπωσδήποτε να ψηφίσεις", μέχρι σε αυτό το εξευτελιστικό σημείο φτάνουν όσοι (κάποιες φορές καλοπροαίρετα, αλλά δεν παύουν να είναι παραπλανημένοι) θέλουν να ενισχύσουμε τις δομικές διεργασίες του κράτους. "Και τι γίνεται που απέχει το 40%, άλλαξε τίποτα;" Τους απαντούμε ότι δεν είμαστε εδώ ως απολογητές του 40%, και ότι δεν μας ενδιαφέρει αν από αυτό το ποσοστό η πλειοψηφία του δεν προσέρχεται επειδή πηγαίνει για καφέ. Τους πληροφορούμε αντίστοιχα ότι μετά την ψήφο τους πολλοί πηγαίνουν επίσης για καφέ. Η πλειοψηφία των Ελλήνων που προσέρχονται στην κάλπη έχουν μία πολύ επιφανειακή επαφή με τα πολιτικά πράγματα, επιπλέον αρκετοί από αυτούς ψηφίζουν με κριτήρια αδιανόητα για μία τόσο "σοβαρή πολιτική διαδικασία". 

Είμαστε εδώ και αρθρώνουμε λόγο για τη μικρή και κρίσιμη μάζα που: α) πιστεύει πως το κράτος αποτελεί τον νούμερο ένα εχθρό και καταπιεστή μας, και πως το κράτος βρίσκει πρόσωπο στον υποψήφιο, στον βουλευτή, στον διορισμένο υπάλληλο, στον στρατιωτικό, στον αστυνομικό, στον δικαστικό, στον επαγγελματία δημοσιογράφο, και σε όσους κάθε μέρα βάζουν λιθαράκια ή κοτρώνες για να κρατηθεί σταθερό το οικοδόμημά του, β) θεωρεί ως κύρια σύγχρονη πληγή την κομματοκρατία και το πελατειακό συμφέρον που ξεκινά από τη σχέση εξάρτησης υποψήφιου εξουσιαστή - εξουσιαζόμενου (δεν είναι τυχαίο ότι στην Ελλάδα της κρίσης θα έχουμε 30+ κόμματα ως υποψήφια για τις εκλογές) και γ) δε διατηρεί μια παθητική, αλλά αντίθετα μια σχηματοποιημένη ενεργητική στάση απέναντι στην εκλογική διαδικασία, με την καθημερινή άρθρωση λόγου συγκρουσιακού στο υπάρχον πολιτικό σύστημα.

Υπό αυτή την έννοια, πρόσφορο έδαφος για εμάς αποτελούν μέχρι και παραπλανημένοι ψηφοφόροι, που θεωρούν ότι τιμωρούν το σύστημα με το να στηρίξουν κάποιο μικρό κόμμα, ενώ την ίδια στιγμή λησμονούν ότι και τα μικρά κόμματα έχουν υπογράψει την αφοσίωσή τους στο καθεστώς. Είμαστε αυστηροί; Οπωσδήποτε! Σημείο αναφοράς για εμάς δεν αποτελούν οι θεσμοθετημένες κάλπες, αλλά αντίθετα θεωρούμε πως είναι μια ακόμα τυπική διαδικασία αποδοχής και παράτασης της ανελευθερίας μας. 

H ουσία είναι ότι μπορεί τα κόμματα να αλλάζουν, όμως το θεσμικό πλαίσιο παραμένει ακριβώς το ίδιο. Οι αριθμοί, τα ποσοστά, η εναλλαγή πολιτικών κομμάτων και προσώπων δε λένε τίποτε απολύτως, αφού όλα συνεχίζουν να κινούνται εντός του υπάρχοντος πολιτικού συστήματος και στερούν την αυτοοργάνωση του λαού και τη δυνατότητά του να αναλάβει εκείνος την τύχη του. Όσο οι δομές παραμένουν ίδιες, δεν υπάρχει καμιά απολύτως πιθανότητα για αλλαγή, παρά μόνο για μικρές ίσως "αποκλίσεις", που απλά συντηρούν την κατάσταση και εγκλωβίζουν υγιή κόσμο σε αυτήν. Τα κύρια θύματα λοιπόν όλου αυτού του παραλογισμού είναι οι ψηφοφόροι, καθώς στην πλειοψηφία τους τα κόμματα υπάρχουν με σκοπό να στηρίζουν το εκάστοτε σύστημα, όμως οι ψηφοφόροι έχουν πάντοτε την πολιτικά ορθή ψευδαίσθηση ότι επηρεάζουν τα πράγματα και ότι με την επιλογή ενός κόμματος μπορούν να το ανατρέψουν. Όσοι άνθρωποι στον κόσμο κινούνται εκτός των κομματικών σχηματισμών (δηλαδή η συντριπτική πλειοψηφία τους) αλλά συνεχίζουν να ψηφίζουν, δεν έχουν πραγματικά καμία προοπτική να επηρεάσουν οι ίδιοι τις εξελίξεις και αυτό πρέπει κάποια στιγμή να το καταλάβουν.

Στον επόμενο λοιπόν που (καλοπροαίρετα ή μη) σας κουνήσει το δάχτυλο για να σας στείλει στην κάλπη, απαντήστε του κατάλληλα χωρίς να αισθάνεστε καμία ενοχή για την πράξη (ή "απραξία") σας, και αποδείξτε του τη δική του ενοχή, για τη συμβολή του στην ξεκάθαρη στήριξη των θεσμών του κράτους, εφ' όσον εκείνος διαθέτει έστω ένα μικρό ψήγμα επαναστικότητας μέσα του. Πείτε του ότι η προσπάθειά του για να σας σύρει στον εξευτελισμό προσκρούει σε τοίχο, διότι δεν είστε ένας νέος ή μια νέα που δεν έχει ενδιαφέρον, αλλά που καθημερινά αγωνίζεται με όση δύναμη διαθέτει για να πέσει το κράτος που εκείνος στηρίζει. Και ότι θα πρέπει να σκεφτεί καλά πώς προσδιορίζει την ουσία στη δική του συμμετοχή σε όλο αυτό το θέατρο του παραλόγου.

Οι παραπάνω σκέψεις αποτυπώθηκαν γραπτώς εν μέσω καταιγισμού απόψεων των "ειδικών" και των εκλογολόγων των ΜΜΕ, για το μήνυμα των εκλογών. Τους πληροφορώ ότι το μήνυμα για το οποίο τόσο κόπτονται το πήραμε και είναι το παρακάτω: όποιος και να ψηφιστεί, είμαστε καταδικασμένοι να επιβιώνουμε αλλά να μη ζούμε, να  βρέχουμε τα χείλη μας αλλά να μη ξεδιψάμε, να ονειρευόμαστε αλλά να μην πραγματοποιούμε τα όνειρά μας, να υπάρχουμε αλλά να μην έχουμε καμία άμεση προοπτική και ελπίδα. Είμαστε όμως εδώ για να δείξουμε σε όλους αυτούς πώς θα ήταν η επόμενη μέρα χωρίς πολιτικούς, κόμματα, κράτη, εξουσιαστές, ανθρωποφύλακες. Ουτοπία; Κανένας δε θα μας σταματήσει να αγωνιζόμαστε. Μέχρι την τελική νίκη.

Διαβάστε περισσότερα »

Μαύρο Νερό

Ένα ενδιαφέρον διήγημα έπεσε στα χέρια μου πρόσφατα, απόλυτα διδακτικό, με το οποίο σας προτείνω να ασχοληθείτε. Ο Μιχάλης Μακρόπουλος αφηγείται μία συγκλονιστική ιστορία για τη μάχη του ανθρώπου να επιβιώσει σε μία έρημη γη.

Ένας πατέρας κι ο ανάπηρος γιος του, με όπλο την αγάπη που τρέφουν ο ένας για τον άλλο, παλεύουν να επιβιώσουν σ’ ένα χωριό που ερημώνει, στα βουνά της Ηπείρου. Με αφορμή μια οικολογική καταστροφή που συνέβη σε ένα χωριό του Πωγωνίου, όπου τα πάντα γύρω, νερό, βλάστηση, ζώα είναι δηλητηριασμένα, υπερισχύει η πεισματική απόφαση μιας δράκας κατοίκων του να μην το εγκαταλείψουν για τα Γιάννενα παρά τις ασφυκτικές κυριολεκτικά πιέσεις της πολιτείας. Ο αγώνας τους δίνεται με λόγο λιτό και ποιητικό στο «Μαύρο Νερό».

Οι «φωτογραφίες» της φθοράς παίρνουν από την γραφίδα του Μακρόπουλου ζωή και αναδίδουν την ουσία τους, αύρα λεπτή από μνήμη, αίσθημα, αγάπη. Μια μετουσίωση που κάνει τα πάντα να μετέχουν στις δύο όψεις της ύπαρξης, της ζωής και του θανάτου. Λεπταίσθητη λογοτεχνική οικείωση με την πιο όμορφη ανθρωπιά, το άπιαστο νόημα της ύπαρξης, τη φαντασία, το φάρμακο της ανάγνωσης όπως το αποζητά ο νεαρός Χριστόφορος και το δηλητήριο της φύσης, την αλληλεγγύη των ανθρώπων μα κυρίως την αδελφοσύνη νεκρών και ζώντων.

Διαβάστε περισσότερα »

Rome - Hegemonikon

"Hegemonikon (A Journey to the End of Light)" τιτλοφορείται η νέα δουλειά των Rome και κυκλοφόρησε το Νοέμβριο του 2022 από την Trisol Music. Η ελληνικότητα δεσπόζει στο νέο τους άλμπουμ, όπως κανείς μπορεί να διαπιστώσει από τον τίτλο του. Οι Στωικοί Φιλόσοφοι πρώτοι αναφέρθηκαν στη λέξη "Ηγεμονικόν", στην προσπάθειά τους να κατανοήσουν αλλά και να ερμηνεύσουν το φαινόμενο της ανθρώπινης αυτοσυνειδησίας, δίνοντας περιεχόμενο στις έννοιες "σώμα" και "ψυχή".  "Το Ηγεμονικόν" υπήρξε κατά τους Στωικούς Φιλοσόφους το κυρίαρχο μέρος της ψυχής, με άλλα λόγια ο νους και η λογική, που οδηγούν στην ανθρώπινη αρετή.

Στα προηγούμενα άλμπουμ των Rome, οι στίχοι των τραγουδιών θεματοποιούσαν παρελθοντικές απειλές για την Ευρώπη, την απώλεια της επαφής με τις παγανιστικές ρίζες που ενώνουν την ήπειρο. Τώρα, οι στίχοι των Rome ασχολούνται με την πραγματική, παρούσα, υπαρξιακή απειλή που αντιμετωπίζει η Ευρώπη και ένα φανταστικό δυστοπικό μέλλον. Από την έναρξη του πολέμου στην Ουκρανία, ο Jérôme όχι μόνο έχει δημοσιεύσει μουσική με θέμα την Ουκρανία, αλλά και έχει δώσει συναυλία στο θέατρο του πολέμου, σε Κίεβο και Λβιβ. Η συναυλία μεταδόθηκε ζωντανά και το κοινό που την παρακολουθούσε διαδικτυακά κλήθηκε να κάνει δωρεές, με αυτές να δίνονται σε έναν δωρεάν ξενώνα για πρόσφυγες. Αυτά ως μικρή - αλλά σημαντική - παρένθεση, σχετικά με την ταυτότητα της μπάντας από το Λουξεμβούργο και την τομή της σε μουσική και πολιτική.

Στα καθαρά μουσικά τώρα, οι Rome στο νέο άλμπουμ εξερευνούν μουσικά έναν χώρο στα όρια μεταξύ ηλεκτρονικού new wave, neofolk και alternative rock, πηγαίνοντας ένα βήμα παραπέρα τον ήδη αξιόλογο ήχο τους. Εμπνευσμένη από τη χρήση αναλογικών συνθεσάιζερ, η νέα δουλειά των Rome σηματοδοτεί μια απόκλιση από το τυπικό, κιθαριστικό neofolk που χαρακτήρισε τους πιο πρόσφατους δίσκους τους. Μία έντονη, μινιμαλιστική και υποβλητική ατμόσφαιρα χαρακτηρίζει το "Hegemonikon" και το αποτέλεσμα μπορεί να χαρακτηριστεί επικό και ταυτόχρονα δραματικό.

Οι εμφατικές απαγγελίες του Jérôme παντρεύονται με ηλεκτρονικά beats και synths, με τις κιθάρες και τα τύμπανα (ή κρουστά καλύτερα) να έχουν δευτερεύοντα ρόλο, σε πλήρη αντίθεση με το προηγούμενο "Parlez-Vous Hate?", όπου είχαν κυρίαρχη θέση στις συνθέσεις. Αυτό που γενικά διαφοροποιεί το "Parlez-Vous Hate?" από τη νέα δουλειά των Rome είναι η "εξωστρέφεια" που το χαρακτήριζε. Εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα απόλυτα "εσωστρεφές" άκουσμα, με τους τόνους να πέφτουν, τη λυρικότητα να κυριαρχεί, και το "ταξίδι προς το τέλος του φωτός" να χαρακτηρίζεται από σκοτεινά, δυσοίωνα μουσικά και στιχουργικά μονοπάτια.

Υπάρχει αρκετή λεπτότητα και ποικιλία στα έντεκα τραγούδια του άλμπουμ, παρ'όλα αυτά το άλμπουμ δε μοιάζει σε καμία περίπτωση ασυνάρτητο ή ασύνδετο. Κάθε τραγούδι έρχεται σε αντίθεση με το προηγούμενο, η εναλλαγή διεγερτική και ενδιαφέρουσα, και όμως όλα μαζί δένουν τέλεια τόσο στη σειρά όσο και στο ύφος. Υπάρχει λοιπόν μια έντονη αίσθηση συνέχειας στα κομμάτια, η οποία επιπλέον επιτυγχάνεται και χάρη στη φωνή του Jérôme, που συνδέει με συνεπή τρόπο τα διαφορετικά στυλ που εξερευνώνται σε κάθε κομμάτι. Όμορφες στιγμές τα "New Flags", "No Second Troy", Hearts Mend", "Surely Ash". Ένα όμορφο μουσικό ταξίδι μας προσφέρουν για ακόμα μία φορά οι Rome. 

Όσοι θέλετε ένα "ξεκούραστο" μουσικό άκουσμα και ταυτόχρονα προβληματίζεστε για τη μακροπολιτική και πολιτισμική κατάσταση στην Ευρώπη, επενδύστε στην ακρόαση του "Hegemonikon". Πρόκειται για ένα soundtrack που δε θα σας απογοητεύσει.

Διαβάστε περισσότερα »

Black Metal: European Roots & Musical Extremities

Από τους χιονισμένους τόπους της Νορβηγίας και τα απομονωμένα νεκροταφεία της Αγγλίας μέχρι τα σκοτεινά δάση της Γερμανίας και τα απομακρυσμένα δάση της Πολωνίας και της Ουκρανίας, το Black Metal θηρίο κυριαρχεί στο άκρο της μουσικής κλίμακας για περισσότερες από τρεις δεκαετίες. 

Από τότε που ο Varg Vikernes φλέρταρε τα πρωτοσέλιδα των μέσων ενημέρωσης για όλους τους λάθος λόγους, το Black Metal - σαν ένα καλό κρασί, ίσως - έχει ωριμάσει πολύ. Αυτή η σταθερή διαδικασία αντιπολιτισμικής ωρίμανσης οδήγησε στη δημιουργία διαφόρων υποειδών, μεταξύ των οποίων το Viking Metal, το Progressive Black Metal, το Blackened Death Metal, το Symphonic Black Metal και το National Socialist Black Metal.

Έτσι, είτε σας αρέσει η μουσική σας παραδοσιακή και πρωτοποριακή όπως οι Venom, Bathory και Hellhammer, είτε ωμή και βίαιη όπως οι Mayhem, Emperor και Immortal, είτε γλιστερή και γυαλιστερή όπως οι Cradle of Filth, Dimmu Borgir και Old Man's Child, είτε πολιτικά αμφιλεγόμενη όπως οι Graveland, Drudkh και Absurd, αυτό το βιβλίο είναι για εσάς. Το Black Metal είναι αισθητική, συναίσθημα, μια στάση και, για πολλούς, τρόπος ζωής. Το Black Metal μπορεί να είναι ενοχλητικό, αναζωογονητικό, προκλητικό και ενδυναμωτικό.

Αυτή είναι η τέταρτη, ανανεωμένη έκδοση, του βιβλίου του Troy Southgate "BLACK METAL: EUROPEAN ROOTS & MUSICAL EXTREMITIES". Το βιβλίο περιλαμβάνει 170 σελίδες, με κόστος 22 EUR και δωρεάν αποστολή σε όλο τον κόσμο. PayPal: blackfrontpress@yahoo.co.uk.

Διαβάστε περισσότερα »