"Hegemonikon (A Journey to the End of Light)" τιτλοφορείται η νέα δουλειά των Rome και κυκλοφόρησε το Νοέμβριο του 2022 από την Trisol Music. Η ελληνικότητα δεσπόζει στο νέο τους άλμπουμ, όπως κανείς μπορεί να διαπιστώσει από τον τίτλο του. Οι Στωικοί Φιλόσοφοι πρώτοι αναφέρθηκαν στη λέξη "Ηγεμονικόν", στην προσπάθειά τους να κατανοήσουν αλλά και να ερμηνεύσουν το φαινόμενο της ανθρώπινης αυτοσυνειδησίας, δίνοντας περιεχόμενο στις έννοιες "σώμα" και "ψυχή". "Το Ηγεμονικόν" υπήρξε κατά τους Στωικούς Φιλοσόφους το κυρίαρχο μέρος της ψυχής, με άλλα λόγια ο νους και η λογική, που οδηγούν στην ανθρώπινη αρετή.
Στα προηγούμενα άλμπουμ των Rome, οι στίχοι των τραγουδιών θεματοποιούσαν παρελθοντικές απειλές για την Ευρώπη, την απώλεια της επαφής με τις παγανιστικές ρίζες που ενώνουν την ήπειρο. Τώρα, οι στίχοι των Rome ασχολούνται με την πραγματική, παρούσα, υπαρξιακή απειλή που αντιμετωπίζει η Ευρώπη και ένα φανταστικό δυστοπικό μέλλον. Από την έναρξη του πολέμου στην Ουκρανία, ο Jérôme όχι μόνο έχει δημοσιεύσει μουσική με θέμα την Ουκρανία, αλλά και έχει δώσει συναυλία στο θέατρο του πολέμου, σε Κίεβο και Λβιβ. Η συναυλία μεταδόθηκε ζωντανά και το κοινό που την παρακολουθούσε διαδικτυακά κλήθηκε να κάνει δωρεές, με αυτές να δίνονται σε έναν δωρεάν ξενώνα για πρόσφυγες. Αυτά ως μικρή - αλλά σημαντική - παρένθεση, σχετικά με την ταυτότητα της μπάντας από το Λουξεμβούργο και την τομή της σε μουσική και πολιτική.
Στα καθαρά μουσικά τώρα, οι Rome στο νέο άλμπουμ εξερευνούν μουσικά έναν χώρο στα όρια μεταξύ ηλεκτρονικού new wave, neofolk και alternative rock, πηγαίνοντας ένα βήμα παραπέρα τον ήδη αξιόλογο ήχο τους. Εμπνευσμένη από τη χρήση αναλογικών συνθεσάιζερ, η νέα δουλειά των Rome σηματοδοτεί μια απόκλιση από το τυπικό, κιθαριστικό neofolk που χαρακτήρισε τους πιο πρόσφατους δίσκους τους. Μία έντονη, μινιμαλιστική και υποβλητική ατμόσφαιρα χαρακτηρίζει το "Hegemonikon" και το αποτέλεσμα μπορεί να χαρακτηριστεί επικό και ταυτόχρονα δραματικό.
Οι εμφατικές απαγγελίες του Jérôme παντρεύονται με ηλεκτρονικά beats και synths, με τις κιθάρες και τα τύμπανα (ή κρουστά καλύτερα) να έχουν δευτερεύοντα ρόλο, σε πλήρη αντίθεση με το προηγούμενο "Parlez-Vous Hate?", όπου είχαν κυρίαρχη θέση στις συνθέσεις. Αυτό που γενικά διαφοροποιεί το "Parlez-Vous Hate?" από τη νέα δουλειά των Rome είναι η "εξωστρέφεια" που το χαρακτήριζε. Εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα απόλυτα "εσωστρεφές" άκουσμα, με τους τόνους να πέφτουν, τη λυρικότητα να κυριαρχεί, και το "ταξίδι προς το τέλος του φωτός" να χαρακτηρίζεται από σκοτεινά, δυσοίωνα μουσικά και στιχουργικά μονοπάτια.
Υπάρχει αρκετή λεπτότητα και ποικιλία στα έντεκα τραγούδια του άλμπουμ, παρ'όλα αυτά το άλμπουμ δε μοιάζει σε καμία περίπτωση ασυνάρτητο ή ασύνδετο. Κάθε τραγούδι έρχεται σε αντίθεση με το προηγούμενο, η εναλλαγή διεγερτική και ενδιαφέρουσα, και όμως όλα μαζί δένουν τέλεια τόσο στη σειρά όσο και στο ύφος. Υπάρχει λοιπόν μια έντονη αίσθηση συνέχειας στα κομμάτια, η οποία επιπλέον επιτυγχάνεται και χάρη στη φωνή του Jérôme, που συνδέει με συνεπή τρόπο τα διαφορετικά στυλ που εξερευνώνται σε κάθε κομμάτι. Όμορφες στιγμές τα "New Flags", "No Second Troy", Hearts Mend", "Surely Ash". Ένα όμορφο μουσικό ταξίδι μας προσφέρουν για ακόμα μία φορά οι Rome.
Όσοι θέλετε ένα "ξεκούραστο" μουσικό άκουσμα και ταυτόχρονα προβληματίζεστε για τη μακροπολιτική και πολιτισμική κατάσταση στην Ευρώπη, επενδύστε στην ακρόαση του "Hegemonikon". Πρόκειται για ένα soundtrack που δε θα σας απογοητεύσει.
