Περιοδικό "Μηδέν Τελεία": διαθέσιμα σε ψηφιακή μορφή τα πρώτα τέσσερα τεύχη μας
Το νέο μας τεύχος, αναμένεται να κυκλοφορήσει σύντομα! Συνεχίζουμε μέσα από την έντυπή μας έκδοση να θέλουμε να κρατήσουμε όσο μπορούμε ζωντανό τον ρομαντισμό και τον ρεαλισμό του χειροπιαστού. Επιθυμούμε απέναντι στο εφήμερο και το απρόσωπο, να δώσουμε διάρκεια και σχήμα, να έρθουμε σε άμεση επαφή με όσους έχουν παρόμοιες ανησυχίες και να αγγίξουμε την ψυχή τους. Το "Μηδέν Τελεία" είναι εδώ, σε πείσμα των καιρών και των δυσκολιών. Και αυτό κάνει την κάθε ξεχωριστή κυκλοφορία του ακόμα πιο σημαντική.
Αρθρογραφία ενάντια στην εκλογική διαδικασία
Οι αρχέγονες ρίζες της Πρωτομαγιάς
Οι πρώτοι εορτασμοί της Πρωτομαγιάς ξεκίνησαν στην προ-χριστιανική Ευρώπη, με γιορτές όπως το κέλτικο Μπελτέιν και την εωσφορική γιορτή της Νύχτας του Walpurgis στην κεντρική και βόρεια Ευρώπη και πραγματοποιούνται μέχρι και σήμερα. Με τον εκχριστιανισμό και την πτώση της Ευρώπης, πολλές από αυτές τις γιορτές είτε απαγορεύτηκαν, είτε έλαβαν χριστιανικό χαρακτήρα, άλλωστε έτσι επικράτησε ο χριστιανισμός, ενσωματώνοντας τις γιορτές και τα έθιμα που έβρισκε. Οι ρίζες στην αρχαιότητα, κρατάνε στο ασυνείδητο όλους τους συμβολισμούς της αρχέγονης Φύσης, της ίδιας της Ζωής.
Ο Γκαίτε στο γνωστό του λογοτεχνικό έργο "Φάουστ", περιγράφει στο κεφάλαιο με τίτλο "Βαλπούργια Νύξ" μία απο τις πιο διάσημες σκηνές του μυθιστορήματός του. Στο ψηλότερο βουνό του Harz, το Brocken, ο Μεφιστοφελής παίρνει τον Φάουστ επάνω στο Brocken τη συγκεκριμένη νύχτα με σκοπό να τον δελεάσει. Εκεί ο Φάουστ γίνεται μάρτυρας μιας άγριας νύχτας διασκέδασης ανάμεσα στις μάγισσες και άλλα πλάσματα της γερμανικής λαογραφίας. Ακολουθεί ένα απόσπασμα:
ΦΑΟΥΣΤ
Μεσ’τον λαβύρινθο των λόγγων να πλανάσαι
στους βράχους ύστερα ν’αναρριχάσαι
που αιώνι’ αναβρύζουν, πέφτουν τα νερά
αυτή’ναι τέτοιων δρόμων η χαρά
Η άνοιξις μεσ’στη σημύδα κλώθει
ως και το πεύκο αρχίζει να τη νοιώθει
ΦΑΟΥΣΤ -ΜΕΦΙΣΤΟΦΕΛΗΣ - ΛΑΜΠΥΡΙΣ
(εν αμοιβαίω άσματι)
Ιδού μπαίνομεν στη σφαίρα των ονείρων, της μαγείας
έλα συ, φιλοτιμήσου να μας φέρεις εκεί πέρα
στις απέραντες εκτάσεις μυστηρίου κι ερημίας
Ρύακες μες στα χορτάρια
τρέχουνε και στα λιθάρια
Άκουσα μουρμουρισμόν;
ή τραγούδια, ή λυγμόν;
Είναι τάχα η φωνή ουρανίων ημερών;
Πόθους, έρωτα υμνεί κι η ηχώ αντιφωνεί
ΜΕΦΙΣΤΟΦΕΛΗΣ
Ο Μαμμωνάς ο άρχων για την παννυχίδα
τ’ ανάκτορά του μεγαλοπρεπώς φωταγωγεί
να φθάσει δεν αργεί το σμήνος
των οργιαστών, ωσάν την καταιγίδα
ΦΑΟΥΣΤ
Φρενιάζει στον αέρα η τρικυμία
με πόση με κτυπά μανία!
ΜΕΦΙΣΤΟΦΕΛΗΣ
Επύκνωσε η καταχνία το σκότος
μέσα στα δάση, άκουσε ποιος κρότος
οι κουκουβάγιες τρομαγμένες φτερουγίζουν
άκουσε, πώς οι στύλοι, τρίζουν!
Α:A:A
Εκλογές και αυταπάτες
"Καλύτερα ρίξτο άκυρο ή λευκό, ρίξτο σε ένα μικρό κόμμα, ρίξτο σε έναν τρελό και παλαβό, αλλά έλα οπωσδήποτε να ψηφίσεις", μέχρι σε αυτό το εξευτελιστικό σημείο φτάνουν όσοι (κάποιες φορές καλοπροαίρετα, αλλά δεν παύουν να είναι παραπλανημένοι) θέλουν να ενισχύσουμε τις δομικές διεργασίες του κράτους. "Και τι γίνεται που απέχει το 40%, άλλαξε τίποτα;" Τους απαντούμε ότι δεν είμαστε εδώ ως απολογητές του 40%, και ότι δεν μας ενδιαφέρει αν από αυτό το ποσοστό η πλειοψηφία του δεν προσέρχεται επειδή πηγαίνει για καφέ. Τους πληροφορούμε αντίστοιχα ότι μετά την ψήφο τους πολλοί πηγαίνουν επίσης για καφέ. Η πλειοψηφία των Ελλήνων που προσέρχονται στην κάλπη έχουν μία πολύ επιφανειακή επαφή με τα πολιτικά πράγματα, επιπλέον αρκετοί από αυτούς ψηφίζουν με κριτήρια αδιανόητα για μία τόσο "σοβαρή πολιτική διαδικασία".
Είμαστε εδώ και αρθρώνουμε λόγο για τη μικρή και κρίσιμη μάζα που: α) πιστεύει πως το κράτος αποτελεί τον νούμερο ένα εχθρό και καταπιεστή μας, και πως το κράτος βρίσκει πρόσωπο στον υποψήφιο, στον βουλευτή, στον διορισμένο υπάλληλο, στον στρατιωτικό, στον αστυνομικό, στον δικαστικό, στον επαγγελματία δημοσιογράφο, και σε όσους κάθε μέρα βάζουν λιθαράκια ή κοτρώνες για να κρατηθεί σταθερό το οικοδόμημά του, β) θεωρεί ως κύρια σύγχρονη πληγή την κομματοκρατία και το πελατειακό συμφέρον που ξεκινά από τη σχέση εξάρτησης υποψήφιου εξουσιαστή - εξουσιαζόμενου (δεν είναι τυχαίο ότι στην Ελλάδα της κρίσης θα έχουμε 30+ κόμματα ως υποψήφια για τις εκλογές) και γ) δε διατηρεί μια παθητική, αλλά αντίθετα μια σχηματοποιημένη ενεργητική στάση απέναντι στην εκλογική διαδικασία, με την καθημερινή άρθρωση λόγου συγκρουσιακού στο υπάρχον πολιτικό σύστημα.
Υπό αυτή την έννοια, πρόσφορο έδαφος για εμάς αποτελούν μέχρι και παραπλανημένοι ψηφοφόροι, που θεωρούν ότι τιμωρούν το σύστημα με το να στηρίξουν κάποιο μικρό κόμμα, ενώ την ίδια στιγμή λησμονούν ότι και τα μικρά κόμματα έχουν υπογράψει την αφοσίωσή τους στο καθεστώς. Είμαστε αυστηροί; Οπωσδήποτε! Σημείο αναφοράς για εμάς δεν αποτελούν οι θεσμοθετημένες κάλπες, αλλά αντίθετα θεωρούμε πως είναι μια ακόμα τυπική διαδικασία αποδοχής και παράτασης της ανελευθερίας μας.
H ουσία είναι ότι μπορεί τα κόμματα να αλλάζουν, όμως το θεσμικό πλαίσιο παραμένει ακριβώς το ίδιο. Οι αριθμοί, τα ποσοστά, η εναλλαγή πολιτικών κομμάτων και προσώπων δε λένε τίποτε απολύτως, αφού όλα συνεχίζουν να κινούνται εντός του υπάρχοντος πολιτικού συστήματος και στερούν την αυτοοργάνωση του λαού και τη δυνατότητά του να αναλάβει εκείνος την τύχη του. Όσο οι δομές παραμένουν ίδιες, δεν υπάρχει καμιά απολύτως πιθανότητα για αλλαγή, παρά μόνο για μικρές ίσως "αποκλίσεις", που απλά συντηρούν την κατάσταση και εγκλωβίζουν υγιή κόσμο σε αυτήν. Τα κύρια θύματα λοιπόν όλου αυτού του παραλογισμού είναι οι ψηφοφόροι, καθώς στην πλειοψηφία τους τα κόμματα υπάρχουν με σκοπό να στηρίζουν το εκάστοτε σύστημα, όμως οι ψηφοφόροι έχουν πάντοτε την πολιτικά ορθή ψευδαίσθηση ότι επηρεάζουν τα πράγματα και ότι με την επιλογή ενός κόμματος μπορούν να το ανατρέψουν. Όσοι άνθρωποι στον κόσμο κινούνται εκτός των κομματικών σχηματισμών (δηλαδή η συντριπτική πλειοψηφία τους) αλλά συνεχίζουν να ψηφίζουν, δεν έχουν πραγματικά καμία προοπτική να επηρεάσουν οι ίδιοι τις εξελίξεις και αυτό πρέπει κάποια στιγμή να το καταλάβουν.
Στον επόμενο λοιπόν που (καλοπροαίρετα ή μη) σας κουνήσει το δάχτυλο για να σας στείλει στην κάλπη, απαντήστε του κατάλληλα χωρίς να αισθάνεστε καμία ενοχή για την πράξη (ή "απραξία") σας, και αποδείξτε του τη δική του ενοχή, για τη συμβολή του στην ξεκάθαρη στήριξη των θεσμών του κράτους, εφ' όσον εκείνος διαθέτει έστω ένα μικρό ψήγμα επαναστικότητας μέσα του. Πείτε του ότι η προσπάθειά του για να σας σύρει στον εξευτελισμό προσκρούει σε τοίχο, διότι δεν είστε ένας νέος ή μια νέα που δεν έχει ενδιαφέρον, αλλά που καθημερινά αγωνίζεται με όση δύναμη διαθέτει για να πέσει το κράτος που εκείνος στηρίζει. Και ότι θα πρέπει να σκεφτεί καλά πώς προσδιορίζει την ουσία στη δική του συμμετοχή σε όλο αυτό το θέατρο του παραλόγου.
Οι παραπάνω σκέψεις αποτυπώθηκαν γραπτώς εν μέσω καταιγισμού απόψεων των "ειδικών" και των εκλογολόγων των ΜΜΕ, για το μήνυμα των εκλογών. Τους πληροφορώ ότι το μήνυμα για το οποίο τόσο κόπτονται το πήραμε και είναι το παρακάτω: όποιος και να ψηφιστεί, είμαστε καταδικασμένοι να επιβιώνουμε αλλά να μη ζούμε, να βρέχουμε τα χείλη μας αλλά να μη ξεδιψάμε, να ονειρευόμαστε αλλά να μην πραγματοποιούμε τα όνειρά μας, να υπάρχουμε αλλά να μην έχουμε καμία άμεση προοπτική και ελπίδα. Είμαστε όμως εδώ για να δείξουμε σε όλους αυτούς πώς θα ήταν η επόμενη μέρα χωρίς πολιτικούς, κόμματα, κράτη, εξουσιαστές, ανθρωποφύλακες. Ουτοπία; Κανένας δε θα μας σταματήσει να αγωνιζόμαστε. Μέχρι την τελική νίκη.
Μαύρο Νερό
Ένας πατέρας κι ο ανάπηρος γιος του, με όπλο την αγάπη που τρέφουν ο ένας για τον άλλο, παλεύουν να επιβιώσουν σ’ ένα χωριό που ερημώνει, στα βουνά της Ηπείρου. Με αφορμή μια οικολογική καταστροφή που συνέβη σε ένα χωριό του Πωγωνίου, όπου τα πάντα γύρω, νερό, βλάστηση, ζώα είναι δηλητηριασμένα, υπερισχύει η πεισματική απόφαση μιας δράκας κατοίκων του να μην το εγκαταλείψουν για τα Γιάννενα παρά τις ασφυκτικές κυριολεκτικά πιέσεις της πολιτείας. Ο αγώνας τους δίνεται με λόγο λιτό και ποιητικό στο «Μαύρο Νερό».
Οι «φωτογραφίες» της φθοράς παίρνουν από την γραφίδα του Μακρόπουλου ζωή και αναδίδουν την ουσία τους, αύρα λεπτή από μνήμη, αίσθημα, αγάπη. Μια μετουσίωση που κάνει τα πάντα να μετέχουν στις δύο όψεις της ύπαρξης, της ζωής και του θανάτου. Λεπταίσθητη λογοτεχνική οικείωση με την πιο όμορφη ανθρωπιά, το άπιαστο νόημα της ύπαρξης, τη φαντασία, το φάρμακο της ανάγνωσης όπως το αποζητά ο νεαρός Χριστόφορος και το δηλητήριο της φύσης, την αλληλεγγύη των ανθρώπων μα κυρίως την αδελφοσύνη νεκρών και ζώντων.
Rome - Hegemonikon
Στα προηγούμενα άλμπουμ των Rome, οι στίχοι των τραγουδιών θεματοποιούσαν παρελθοντικές απειλές για την Ευρώπη, την απώλεια της επαφής με τις παγανιστικές ρίζες που ενώνουν την ήπειρο. Τώρα, οι στίχοι των Rome ασχολούνται με την πραγματική, παρούσα, υπαρξιακή απειλή που αντιμετωπίζει η Ευρώπη και ένα φανταστικό δυστοπικό μέλλον. Από την έναρξη του πολέμου στην Ουκρανία, ο Jérôme όχι μόνο έχει δημοσιεύσει μουσική με θέμα την Ουκρανία, αλλά και έχει δώσει συναυλία στο θέατρο του πολέμου, σε Κίεβο και Λβιβ. Η συναυλία μεταδόθηκε ζωντανά και το κοινό που την παρακολουθούσε διαδικτυακά κλήθηκε να κάνει δωρεές, με αυτές να δίνονται σε έναν δωρεάν ξενώνα για πρόσφυγες. Αυτά ως μικρή - αλλά σημαντική - παρένθεση, σχετικά με την ταυτότητα της μπάντας από το Λουξεμβούργο και την τομή της σε μουσική και πολιτική.
Στα καθαρά μουσικά τώρα, οι Rome στο νέο άλμπουμ εξερευνούν μουσικά έναν χώρο στα όρια μεταξύ ηλεκτρονικού new wave, neofolk και alternative rock, πηγαίνοντας ένα βήμα παραπέρα τον ήδη αξιόλογο ήχο τους. Εμπνευσμένη από τη χρήση αναλογικών συνθεσάιζερ, η νέα δουλειά των Rome σηματοδοτεί μια απόκλιση από το τυπικό, κιθαριστικό neofolk που χαρακτήρισε τους πιο πρόσφατους δίσκους τους. Μία έντονη, μινιμαλιστική και υποβλητική ατμόσφαιρα χαρακτηρίζει το "Hegemonikon" και το αποτέλεσμα μπορεί να χαρακτηριστεί επικό και ταυτόχρονα δραματικό.
Οι εμφατικές απαγγελίες του Jérôme παντρεύονται με ηλεκτρονικά beats και synths, με τις κιθάρες και τα τύμπανα (ή κρουστά καλύτερα) να έχουν δευτερεύοντα ρόλο, σε πλήρη αντίθεση με το προηγούμενο "Parlez-Vous Hate?", όπου είχαν κυρίαρχη θέση στις συνθέσεις. Αυτό που γενικά διαφοροποιεί το "Parlez-Vous Hate?" από τη νέα δουλειά των Rome είναι η "εξωστρέφεια" που το χαρακτήριζε. Εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα απόλυτα "εσωστρεφές" άκουσμα, με τους τόνους να πέφτουν, τη λυρικότητα να κυριαρχεί, και το "ταξίδι προς το τέλος του φωτός" να χαρακτηρίζεται από σκοτεινά, δυσοίωνα μουσικά και στιχουργικά μονοπάτια.
Υπάρχει αρκετή λεπτότητα και ποικιλία στα έντεκα τραγούδια του άλμπουμ, παρ'όλα αυτά το άλμπουμ δε μοιάζει σε καμία περίπτωση ασυνάρτητο ή ασύνδετο. Κάθε τραγούδι έρχεται σε αντίθεση με το προηγούμενο, η εναλλαγή διεγερτική και ενδιαφέρουσα, και όμως όλα μαζί δένουν τέλεια τόσο στη σειρά όσο και στο ύφος. Υπάρχει λοιπόν μια έντονη αίσθηση συνέχειας στα κομμάτια, η οποία επιπλέον επιτυγχάνεται και χάρη στη φωνή του Jérôme, που συνδέει με συνεπή τρόπο τα διαφορετικά στυλ που εξερευνώνται σε κάθε κομμάτι. Όμορφες στιγμές τα "New Flags", "No Second Troy", Hearts Mend", "Surely Ash". Ένα όμορφο μουσικό ταξίδι μας προσφέρουν για ακόμα μία φορά οι Rome.
Όσοι θέλετε ένα "ξεκούραστο" μουσικό άκουσμα και ταυτόχρονα προβληματίζεστε για τη μακροπολιτική και πολιτισμική κατάσταση στην Ευρώπη, επενδύστε στην ακρόαση του "Hegemonikon". Πρόκειται για ένα soundtrack που δε θα σας απογοητεύσει.
Black Metal: European Roots & Musical Extremities
Ενδεικτική αρθρογραφία:
- Σκέψεις από το προσωπικό μου ημερολόγιο
- Συνωμοσία ενάντια στο χρόνο
- Απολιτεία. στάση ζωής
- Η Αυτονομία απέναντι στο πολιτικό κατεστημένο
- Η αληθινή ζωή είναι εκεί έξω... (μέρος α')
- Η αληθινή ζωή είναι εκεί έξω... (μέρος β')
- Ευτοπία στην επικράτεια του εφήμερου
- Να γίνουμε το παράδειγμα
- Αρθρογραφία ενάντια στην εκλογική διαδικασία
- Εθνικοαναρχισμός, πέρα από κάθε στερεότυπο! (μέρος α')
- Εθνικοαναρχισμός, πέρα από κάθε στερεότυπο! (μέρος β')
- Συνέντευξη με τον Troy Southgate (μέρος α')
- Συνέντευξη με τον Troy Southgate (μέρος β')